«Ελληνικός Χρυσός» είναι το όνομα της εταιρείας που συστάθηκε το 2003 για να αρπάξει τον ορυκτό πλούτο που βρίσκεται κάτω από το  αρχέγονο δάσος των Σκουριών στη Β.Α. Χαλκιδική. Το δάσος, που διαχρονικά  παρέχει στους κατοίκους της περιοχής καθαρό αέρα και νερό, εξασφαλίζοντας τους  ένα ισορροπημένο οικοσύστημα, έχει περιφραχτεί  και απειλείται,  καθώς τα εκρηκτικά και τα τοξικά δηλητήρια που θα χρησιμοποιηθούν για τις ανάγκες της εξόρυξης δεν αφήνουν χώρο στις αυταπάτες της αειφόρου ανάπτυξης.

Από τις  20 Μαρτίου του 2012  οι κάτοικοι που αντιδρούν χρόνια σε κάθε προσπάθεια μεταλλουργίας χρυσού, βιώνουν στο πετσί τους τη βίαιη εισβολή της πολυεθνικής εταιρείας  Eldoradogold μητρική της Ε.Χ., σε συνεργασία με την ελλάκτωρ του ομίλου Μπόμπολα.

Είναι άραγε τόσο σημαντικό να καταστρέψουμε ένα βουνό για να πάρουμε μερικές πλάκες χρυσού; Οι εξουσιαστές διατυμπανίζουν πως ήρθε η ώρα των μεγάλων επενδύσεων, της ανάπτυξης και του ξεπεράσματος της κρίσης. Λόγω της παγκόσμιας οικονομικής συγκυρίας η στιγμή είναι κατάλληλη. Η τιμή του χρυσού βρίσκεται στα ύψη και οι τράπεζες πρόθυμες να αποθηκεύσουν στις θυρίδες τους οποιοδήποτε κοίτασμα ήταν μέχρι χτες ανεκμετάλλευτο. Ενδεικτικά  στις Σκουριές η περιεκτικότητα της επιφάνειας σε χρυσό  είναι μόλις 0,8 γρ ανά τόνο.  Πίσω όμως από τις κρατικές δηλώσεις για τη «σωτήρια» εισροή ξένου κεφαλαίου και τη δημιουργία εκατοντάδων θέσεων εργασίας κρύβονται επιμελώς οι κανιβαλικές ορέξεις των πολυεθνικών εταιρειών. Περιβαλλοντική καταστροφή, σχέσεις κυριαρχίας και εκμετάλλευσης και διάρρηξη του κοινωνικού ιστού είναι το πραγματικό πλάνο του επενδυτικού σχεδίου της «Ελληνικός Χρυσός».

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως κάθε προσπάθεια επέλασης των εξορυκτικών εταιρειών γέννα αντιστάσεις σε όλο τον κόσμο. Στη Χαλκιδική οι κάτοικοι δίνουν  με τη σειρά τους ένα αγώνα μαχητικό και ανυποχώρητο αρνούμενοι να μπουν σε θεσμικά καλούπια. Πραγματοποιούν πορείες στο βουνό, αποκλείουν δρόμους που οδηγούν στο εργοτάξιο,  συγκρούονται με τις αστυνομικές δυνάμεις που έχουν στρατοπεδεύσει στην περιοχή και καταστρέφουν οχήματα της εταιρείας. Τα ξημερώματα της 17ης Φλεβάρη γίνεται επίθεση-σαμποτάζ στο εργοτάξιο της «Ελληνικός Χρυσός» και πλέον όλοι μαθαίνουν τι συμβαίνει στη Χαλκιδική.

Οι χρυσοθήρες διψάνε για εκδίκηση και ο Δένδιας  φαντασιώνεται πως είναι ο Καίσαρας. Τα ΜΜΕ γεμίζουν τις εικόνες των δελτίων ειδήσεων  με εισβολές ματατζήδων και κουκουλοφόρων εκαμιτών  με τα όπλα στα χέρια στα γύρω χωριά. Η επιχείρηση που θα διαρκέσει περίπου 2 μήνες, περιλαμβάνει μια σειρά από προσαγωγές-απαγωγές κατοίκων,  παράνομες λήψεις γενετικού υλικού και θα καταλήξει στην ποινική δίωξη 20 εξ’ αυτών. Επειδή όμως το βαρέλι δεν έχει πάτο, στις 14 Απρίλη 2 κάτοικοι της Ιερισσού προφυλακίζονται με βάση ένα αόριστο και θολό κατηγορητήριο που αδιαφορεί για τα λογικά και τα παράλογα. Τα προβλήματα που προκύπτουν από την επένδυση φορτώνονται στους κατοίκους και μετατρέπονται σε προβλήματα δημόσιας τάξης. Έτσι γίνεται άλλωστε σε κάθε αγώνα που αμφισβητεί την πολιτική τους αυθεντία. Πάντα φταίνε όσοι αντιδρούν. Το κράτος προσπαθώντας να τρομοκρατήσει και να ποινικοποιήσει τον αγώνα επιχειρεί να κάμψει το φρόνημα όσων αγωνίζονται και να θίξει την αξιοπρέπεια τους. Αλλά όπως δηλώνουν και οι κάτοικοι « επειδή οι λογαριασμοί γίνανε χωρίς το ξενοδόχο, οι ιθαγενείς αυτού του τόπου τους διαβεβαιώνουν ,εμπνεόμενοι από το παράδειγμα των ανά τον κόσμο αγωνιζόμενων κοινοτήτων, ότι τα σχέδια τους θα παραμείνουν μια παραισθησιογόνος αυταπάτη  γιατί το μεταλλείο χρυσού δεν θα γίνει».(επιτροπή αγώνα Μεγάλης Παναγίας, Πρωτοβουλία ενάντια στις βλαπτικότητες)

Δεν είναι δύσκολο για μας να διακρίνουμε όλα αυτά που μας ενώνουν με τους κατοίκους της Β.Α. Χαλκιδικής. Γνωρίζουμε καλά πως πίσω από  τους  μισθούς των 400 ευρώ, την ανεργία, τη λεηλασία της φύσης,  την υποβάθμιση της υγείας, τα κοψίματα του ρεύματος και τον κοινωνικό εκφασισμό κρύβονται το κράτος και τα αφεντικά. Με όπλα τη συλλογική συνείδηση και την αλληλεγγύη προσεγγίζουμε την –κατά την αστική δημοκρατία- εστία ανομίας στη Β.Α. Χαλκιδική και τη μεταφέρουμε  στις γειτονιές της Τούμπας. Ο αγώνας μας είναι κοινός, κομμάτι του ευρύτερου αγώνα ενάντια σε όσους υποβαθμίζουν τη ζωή μας. Διεκδικούμε όλα αυτά που μας ανήκουν. Στεκόμαστε πλάι σε όσους/ες αγωνίζονται ενάντια στα μεταλλεία χρυσού, απαιτούμε την άμεση απελευθέρωση των 2 προφυλακισθέντων και την παύση των διώξεων όλων των κατηγορουμένων. Η σιωπή δεν είναι χρυσός.

Ενάντια στης φύσης τη λεηλασία αγώνας για τη γη και την ελευθερία

                              Ανοιχτή Συνέλευση Αγώνα Κατοίκων Τούμπας

ΕΚΟΨΑΝ ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΣΕ ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΜΑΣ

ΘΑ ΤΟ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ;

Πριν λίγες μέρες συνεργείο του εργολάβου διακοπής ηλεκτροδότησης της ΔΕΗ, έκοψε το ρεύμα σε οικογένεια άνεργων γειτόνων μας. Η περίπτωση τους δεν είναι η μοναδική. Τον περασμένο χρόνο βρεθήκαμε αρκετές φορές αντιμέτωποι/ες με παρόμοια περιστατικά. Αντί να τους τη χαρίσουμε λοιπόν, στεκόμαστε δίπλα στους γείτονές μας και παρεμβαίνουμε στη ΔΕΗ της Παπαναστασίου τη Δευτέρα 28/01 και ώρα 10:00 πμ. απαιτώντας:

• άμεση επανασύνδεση του ρεύματος από το συνεργείο του εργολάβου
• διαγραφή  των προστίμων και
• διακανονισμό με  τους όρους που θα θέσουν οι γείτονές μας

Η ΔΕΗ και οι εργολάβοι συνεχίζουν την άγρια επίθεση σε όσους/ες δεν έχουν να πληρώσουν το λογαριασμό του ρεύματος, παίρνοντας ανοιχτά το μέρος των ‘’από πάνω’’. Σε τέτοιες εκβιαστικές πρακτικές, στεκόμαστε συλλογικά ενάντια:

Οργανώνουμε άρνηση πληρωμών του χαρατσιού

Οργανώνουμε δίκτυο αλληλεγγύης απέναντι στα κοψίματα του ρεύματος

Χτίζουμε δομές αντίστασης και αλληλεγγύης

ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΧΩΡΙΣ ΡΕΥΜΑ

«…Τι με νοιάζουν εμένα οι καταλήψεις; Το θέμα είναι τι θα κάνουμε να σταματήσουμε αυτήν την κατρακύλα…»

(Σχόλια περαστικών κατά τη διάρκεια μοιράσματος κειμένων στην πορεία αλληλεγγύης για τις καταλήψεις στην γειτονιά της Τούμπας)

ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ

Στα πλαίσια της οικονομικής εξυγίανσης και του ξεπεράσματος της κρίσης προωθούνται με μεγάλη ένταση, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, μέτρα και πολιτικές που στόχο έχουν την υποβάθμιση της ζωής μας σε όλους τους τομείς της καθημερινότητάς μας: Μειώσεις μισθών και απολύσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, αυξήσεις στη φορολογία και στις εισφορές των ασφαλιστικών ταμείων, επιβολή νέων δυσβάσταχτων φόρων και χαρατσιών, αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ και στη θέρμανση, εισαγωγή του 5ευρου στα δημόσια νοσοκομεία. Κάθε μέρα που περνάει αναγκαζόμαστε να έρθουμε αντιμέτωποι/ες με ένα σπίτι που δεν έχει ρεύμα γιατί μας το έκοψε η ΔΕΗ, να πληρώσουμε τον φόρο που αντιστοιχεί στο «υπέρογκο» ετήσιο εισόδημά μας, να ψάξουμε για δουλειά, να φοβόμαστε μήπως είμαστε στη λίστα αυτών που θα βγουν σε διαθεσιμότητα, να σκεφτούμε πως θα ζεστάνουμε τα σπίτια μας.

Είναι ιστορικά επιβεβαιωμένο ότι όταν υπάρχουν συλλογικές και οργανωμένες αντιστάσεις σε τέτοιου είδους ζητήματα, τότε το κράτος επιχειρεί να τις αποδυναμώσει. Θα χαρακτηρίσει παράνομους ή καταχρηστικούς τους κοινωνικούς αγώνες, κάνοντας επίκληση στην ηθική του συντηρητικού κομματιού της κοινωνίας, και θα προσπαθήσει να τους καταστείλει. Η προσπάθεια αυτή αποτυπώνεται στην άγρια καταστολή του αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής ενάντια στα μεταλλεία χρυσού, στην εισβολή των Ματ στην πρυτανεία του Ιόνιου Πανεπιστημίου και τη σύλληψη 28 φοιτητών, στην απειλή εκκένωσης της κατάληψης των φοιτητικών εστιών καλαμαριάς του ΠΑ.ΜΑΚ., στην εκκένωση της κατάληψης της Χαλυβουργίας και των εργολαβικών εργαζομένων του Α.Π.Θ., στην εκκένωση της Βίλας Αμαλίας, του στεκιού στην ΑΣΟΕΕ, της κατάληψης Σκαραμαγκά, της κατάληψης Δέλτα στη Θεσσαλονίκη και στην αστυνομική επέμβαση στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη.

Θεωρούμε ότι η απάντηση σε όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας πρέπει να έρθει μόνο μέσα από συλλογικές διαδικασίες αδιαμεσολάβητων κοινωνικών αγώνων και γι’ αυτό στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες στις καταλήψεις οι οποίες δέχονται επίθεση, εντείνοντας τους αγώνες αυτούς. Διότι η πρακτική της κατάληψης  πάντα αποτελούσε και συνεχίζει να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι αυτών των αγώνων αφού προκύπτει μέσα από αυτούς. Οι καταλήψεις εμφανίζονται άλλοτε ως κοινωνικά κέντρα και στέκια που φιλοξενούν ιδέες, δομές και δραστηριότητες πολιτικών και κοινωνικών κινημάτων και άλλοτε ως μέσα άσκησης πίεσης στο κράτος και σε θεσμικούς φορείς, όπως είναι οι καταλήψεις εργασιακών και πανεπιστημιακών χώρων από εργαζόμενους και φοιτητές, οι καταλήψεις δημαρχείων, νοσοκομείων, εφοριών και ΔΕΗ. Προκύπτουν μέσα από τις ανάγκες των αγώνων αλλά και επιστρέφουν σε αυτούς εμπλουτίζοντάς τους με νέα βιώματα, νέα περιεχόμενα και δομές. Σ’ αυτούς τους χώρους χτίζουμε άμεσες οριζόντιες σχέσεις, η διαφορετικότητα βρίσκει ελεύθερο έδαφος να εκφραστεί, η ψυχαγωγία γίνεται χωρίς τη διαμεσολάβηση του χρήματος.

Καταλήψεις όπως  η Terra incognita και η Φάμπρικα Υφανέτ γεννήθηκαν μέσα από την συνάντηση ανθρώπων στα πλαίσια του κινήματος της αντιπαγκοσμιοποίησης, η κατάληψη Δέλτα μέσα από τις φοιτητικές κινητοποιήσεις του 2006-07. Μέσα από την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, και σε ένα κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο είχαν ήδη αρχίσει να φαίνονται τα πρώτα σημάδια της κρίσης,  ξεπήδησε ένα πλήθος καταλήψεων που είχαν είτε βραχυπρόθεσμο χαρακτήρα για την διεκδίκηση αιτημάτων, είτε πιο μακροπρόθεσμο όπως ο ελεύθερος κοινωνικός χώρος Σχολείο και οι καταλήψεις πρώην στρατοπέδων με σκοπό τη μετατροπή τους σε εκτάσεις περιαστικής καλλιέργειας. Το ίδιο διάστημα συγκροτήθηκαν και πολλές συνελεύσεις γειτονιάς.

Η ΑνοιχτήΣυνέλευση Αγώνα ΚατοίκωνΤούμπας  πήρε σάρκα και οστά στην πλατεία του Αγίου Θεράποντα το καλοκαίρι του 2011, με σκοπό την αυτοοργάνωση σε επίπεδο γειτονιάς και την αντίσταση στην γενικευμένη υποβάθμιση της ζωής μας. Το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου κατέλαβε το κτίριο στο οποίο στεγαζόταν παλιά το Νεανικό Σταυροδρόμι και τον τελευταίο καιρό παρέμενε άδειο. Σκοπός αυτής της κίνησης ήταν να βρεθεί ένα μέρος όπου θα μπορούσε να πραγματοποιείται η συνέλευση τις κρύες και βροχερές μέρες του χειμώνα αλλά και για να αποκτήσει η γειτονιά ένα σημείο αναφοράς και ένα χώρο συνάντησης για την ανάπτυξη κοινωνικών αγώνων και την οργάνωση δομών αλληλεγγύης, έξω από τη λογική της αντιπροσώπευσης, του κέρδους και του εμπορεύματος.  Εν κατακλείδι η κίνηση για κατάληψη συνοψίζεται στο εξής: Αρνούμαστε να πληρώσουμε για να στεγάσουμε τις ανάγκες μας, να συζητήσουμε και να οργανώσουμε τους αγώνες μας.  Τα θέματα με τα οποία έχουμε ασχοληθεί είναι τα χαράτσια, οι παρεμβάσεις σε εργολάβους και υποκαταστήματα της ΔΕΗ, επανασυνδέσεις ρεύματος, παρεμβάσεις σε νοσοκομεία και γενικά στο χώρο της υγείας, παρεμβάσεις για το φυσικό αέριο και τη θέρμανση. Κάνουμε αντιπληροφόρηση στη γειτονιά, έχουμε οργανώσει πορείες γειτονιάς και κάναμε διήμερη κατάληψη στο τοπικό υποκατάστημα της ΔΕΗ με τη συμμετοχή/συνδρομή και άλλων συνελεύσεων γειτονιάς και αλληλέγγυων. Στο χώρο μας λειτουργούμε δανειστική βιβλιοθήκη, στεγάζεται ομάδα φωτογραφίας και η ποδοσφαιρική ομάδα Προοδευτική Τούμπας.  Στα καφενεία μας κάνουμε βραδιές αλληλεγγύης (π.χ. απεργία των εργαζομένων στη Χαλυβουργία) και ενημέρωσης (π.χ. μεταλλεία Χαλκιδικής). Υπάρχει σχεδιασμός μελλοντικά και για άλλες δομές.

Θεωρούμε λοιπόν τις καταλήψεις ως πραγματικούς χώρους και πεδία ζύμωσης κοινωνικών αγώνων και αδιαμφισβήτητα κομμάτια του ανταγωνιστικού κινήματος. Κατ’ επέκταση η επίθεση που δέχονται από το κράτος και τους φασίστες οδηγεί στην αποδυνάμωση των κοινωνικών αντιστάσεων σε μια περίοδο όπου η αλληλεγγύη και η συλλογική αντίσταση είναι πιο απαραίτητες από ποτέ.