Festival Communismos 2.0, Κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ
Παρασκευή 25/05/2012
Θεματική: αγώνες των συνελεύσεων γειτονιάς
Εισήγηση Ανοιχτής Συνέλευσης Αγώνα Κατοίκων Τούμπας

Α) Χρονολόγιο – Ιστορικό
Η Ανοιχτή συνέλευση αγώνα κατοίκων Τούμπας μετράει περίπου 11 μήνες ζωής. Αναζητώντας έμπρακτους τρόπους αντιμετώπισης των κοινών μας προβλημάτων, σε επίπεδο γειτονιάς, μια πρωτοβουλία ατόμων από την κατάληψη Υφανέτ ,καλεί αρχικά σε ανοιχτές συζητήσεις, με κεντρικό σύνθημα «γιατί το χειμώνα που έρχεται δεν τη βγάζουμε», με θεματολογία γύρω από την ενέργεια, το νερό, τα ενοίκια και το πώς μπορούν να δημιουργηθούν τοπικά δίκτυα αλληλεγγύης. Οι συνελεύσεις αυτές συνεχίζονται και μέσα στο καλοκαίρι, σταματάνε για κάποιες μέρες τον Αύγουστο και συνεχίζονται ξανά δυναμικά γύρω στις 25 Αυγούστου, όπου σιγά σιγά από εκεί και πέρα, με εβδομαδιαία συνέπεια στη μέρα και την ώρα αρχίζουν να παίρνουν άλλη μορφή. Κάποιος κόσμος αρχίζει να έρχεται πιο σταθερά και η συνέλευση παίρνει πλέον μέσω κοινής απόφασης το σημερινό της όνομα, με κεντρικό σλόγκαν «κανένας και καμία, μόνος και μόνη απέναντι στην κρίση –δημιουργούμε δομές αντίστασης και αλληλεγγύης». Τα νέα άτομα που ήρθαν και παρέμειναν στις συνελεύσεις, είτε ανταποκρίθηκαν σε καλέσματα από αφίσες, είτε πλησίασαν επηρεασμένοι από την γενικότερη κουλτούρα που είχε διαμορφωθεί εκείνη την περίοδο με τους αγανακτισμένους και το λεγόμενο «κίνημα των πλατειών». Κάποιοι είχαν μικρή ή μακρόχρονη εμπειρία συμμετοχής σε κοινωνικούς αγώνες, ενώ για άλλους αυτή η συνέλευση ήταν η πρώτη επαφή. Με την έναρξη της σχολικής χρονιάς γίνεται παρέμβαση με κείμενα και αφίσες στα σχολεία της περιοχής, σχετικά με την καθυστέρηση τύπωσης και διανομής βιβλίων και την αντικατάσταση τους με φωτοτυπίες και dvd.

Παράλληλα ανακοινώνεται το ειδικό τέλος ακινήτων (Ε.Ε.Τ.Η.Δ.Ε) μέσω των τιμολογίων της ΔΕΗ, και η επικειμένη διακοπή του ρεύματος σε όποιον δεν ήταν συνεπής στον εκβιασμό που έθετε το κράτος. Τέλη Σεπτέμβρη καλούμε σε ανοιχτή συνέλευση στην πλατεία της Αγ. Βαρβάρας στην Τούμπα, με παρουσία δικηγόρου και νομική ενημέρωσης επί του θέματος. Η συνέλευση πραγματοποιείται με μεγάλη συμμετοχή, 200 περίπου ατόμων και θέτονται πολλές προτάσεις κινητοποίησης, όπως συλλογή υπογραφών, κάλεσμα συνελεύσεων πολυκατοικίας, επαφή με του εργαζομένους στη ΔΕΗ, επίσκεψη στις εργολαβίες, κλείδωμα ρολογιών ανά πολυκατοικία, εβδομαδιαία παρέμβαση στο κατάστημα της τοπικής ΔΕΗ κλπ. Από τότε ο πήχης μπαίνει ακόμα πιο ψηλά καθώς αρχίζει να συζητιέται σοβαρά και η ενδεχόμενη κατάληψη στο κτήριο της ΔΕΗ.

Ταυτόχρονα, με συνεχείς ενημερώσεις, με κείμενα και αφίσες, με παρεμβάσεις στις λαϊκές της Τούμπας, σε καταστήματα, στον ΟΑΕΔ, καλούμε τον κόσμο να μην δεχτεί να πληρώσει το χαράτσι και να συμμετέχει στις ανοιχτές συνελεύσεις, στις δράσεις μας και στην εβδομαδιαία παρέμβαση στη ΔΕΗ.

Την ίδια περίοδο αρχίζει να μας απασχολεί πλέον και το θέμα της στέγασης. Αποφασίσαμε να καταλάβουμε ένα κτίριο που βρίσκονταν κοντά στη πλατεία που συναντιόμασταν τον προηγούμενο καιρό. Γίνεται η κατάληψη, διαμορφώνεται και επισκευάζεται κάπως ο χώρος και ονομάζεται «Κοινωνικό Κέντρο Αγώνα».

Η περίοδος που μπήκαμε στο πρώην νεανικό σταυροδρόμι συμπίπτει και με το πικ του θέματος του χαρατσιού. Στις 16 Νοεμβρίου πραγματοποιείται από κοινού με την Πρωτοβουλία Κατοίκων Τούμπας δυναμική πορεία γειτονίας, με συμμετοχή περίπου 300 ατόμων. Λίγο αργότερα στο Κοινωνικό Κέντρο Αγώνα γίνονται δύο μεγάλες ανοιχτές συνελεύσεις με 50 και 100 άτομα αντίστοιχα, όπου με ανοιχτές συλλογικές διαδικασίες αποφασίζεται η κατάληψη στο κατάστημα της ΔΕΗ Παπαναστασίου. Στις 28/11, πραγματοποιούμε την κατάληψη που κράτησε δυο μέρες. Από την κατάληψη στο κτίριο της ΔΕΗ και μετά συνεχίσαμε και συνεχίζουμε να τρέχουμε το θέμα του χαρατσιού με πιο αραιούς ρυθμούς, δημιουργήσαμε ένα δίκτυο αλληλεγγύης τηλεφώνων σε περιπτώσεις διακοπής ρεύματος, συμμετείχαμε στη γενική απεργία και στις πορείες στις 10,11,12 Φεβρουαρίου, κάναμε εκδηλώσεις αλληλεγγύης για την απεργία των Χαλυβουργών, για τους μετανάστες, για τα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική, έγινε παρουσίαση του βιβλίου Οριζοντιότες- φωνές λαϊκής εξουσίας στην Αργεντινή, καλέσαμε για άνοιγμα του χώρου ΚΚΑ, κάναμε συλλογικές κουζίνες, καφενεία, συναυλίες, βραδιές για παιδιά.

Β) Κριτική Αποτίμηση
• Κατάληψη στο νεανικό σταυροδρόμι
Η ανάγκη για στέγαση μας συζητήθηκε σε αρκετές συνελεύσεις καθώς πλησίαζε ο χειμώνας. Αποφασίστηκε να γίνει κατάληψη του κτιρίου τον Οκτώβρη του 2011. Η επιλογή για κατάληψη χώρου είχε να κάνει με διάφορους λόγους, όπως με τη συγκυρία. Ότι δηλαδή πολύ κοντά στο χώρο της πλατείας του Αγίου Θεράποντα που κάναμε μέχρι τότε τις συνελεύσεις υπήρχε αυτό το εγκαταλειμμένο κτίριο. Με το γεγονός ότι ψάχναμε ένα χώρο για να στεγαστούν στο μέλλον δομές αυτό-οργάνωσης που σκεφτόμασταν να φτιάξουμε και το συγκεκριμένο κτίριο πληρούσε – πληροί τις προϋποθέσεις. Με το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος χώρος προσφερόταν και ως προς το ιδιοκτησιακό καθεστώς καθώς ανήκει σε μια ΜΚΟ στήριξης του Ελληνικού Πανεπιστημίου που είναι εξαφανισμένη τα τελευταία χρόνια, καθώς και με το συμβολισμό και την ιστορία του κτιρίου που για αρκετά χρόνια στη δεκαετία του 1980 αποτελούσε σημείο αναφοράς για την περιοχή, ως ημερήσιο κέντρο νεότητας. Επιπλέον η ευρύτερη ιδέα ήταν να σπάσουμε τη λογική του αντιτίμου προκειμένου να στεγαστούμε, για αυτό και σε προηγούμενες ιδέες για στέγαση, όπως π.χ. το πολιτιστικό κέντρο Τούμπας, κάναμε αίτηση για ελεύθερη παραχώρηση του χώρου από το δήμο, προκειμένου αυτό να είναι διαθέσιμο χωρίς το αντίτιμο των 100 ευρώ, όχι μόνο στις συλλογικότητες αλλά και σε όλους τους κατοίκους της Τούμπας.
• Κατάληψη ΔΕΗ
Η κεντρική μας δράση έτσι όπως μορφοποιήθηκε μέσα από τις συνελεύσεις του φθινοπώρου ήταν η οργάνωση της άρνησης πληρωμής του τέλους ακινήτων. Μετά από ένα δίμηνο εβδομαδιαίων παρεμβάσεων στη ΔΕΗ Παπαναστασίου και ύστερα από την κατάληψη του κτιρίου για στέγαση της συνέλευσης, συζητήθηκε έντονα η προοπτική μιας κατάληψης στο κτίριο της τοπικής ΔΕΗ που είναι και η πιο μεγάλη της Θεσσαλονίκης. Τότε κρίναμε ότι είχε αρχίσει να ωριμάζει πια η πρόταση για πέρασμα σε πιο δυναμικές μορφές αντίδρασης – αντίστασης με τη μορφή κατάληψης το κτίριο της ΔΕΗ της Παπαναστασίου. Μετά από κινήσεις όπως επικοινωνία με συνελεύσεις γειτονιάς, παρεμβάσεις σε λαϊκές, πορεία γειτονιάς, αφισοκολλήσεις και δύο απανωτά καλέσματα για συντονισμό δράσεων στο στέκι μας, ανταποκρίθηκαν τόσο και άλλες συνελεύσεις όσο και κόσμος από τη γειτονιά. Μέσα από ανοιχτές διαδικασίες, αποφασίστηκε η κατάληψη ως αναμενόμενη κινηματική και όχι θεσμική παρέμβαση την ώρα της κορύφωσης του αγώνα. Τη θέση αυτή υποστήριξε και ο κόσμος της γειτονιάς. Ωστόσο, όταν προχωρήσαμε στην κατάληψη, συμμετείχε πολύ μικρότερος αριθμός από τους παρευρισκομένους στις συνελεύσεις, οι οποίοι παρ’ όλα αυτά είχαν συναποφασίσει την κατάληψη.

Όταν έγινε η κατάληψη ήμασταν περίπου 50 άτομα. Στη διάρκεια του πρώτου πρωινού της κατάληψης έγινε συνέλευση με αντιπροσωπεία των εργαζομένων όπου συζητήθηκε η θέση, η στήριξη και η συμμετοχή τους στην κατάληψη αλλά και στο θέμα του χαρατσιού γενικότερα. Η κατάληψη προπαγανδίστηκε δυναμικά με την έναρξή της με αφισοκολλήσεις, μοίρασμα κειμένου, μικροφωνική παρέμβαση σε λαϊκή, όπου καλούσαμε τον κόσμο να συμμετέχει στις συνελεύσεις της κατάληψης και γενικότερα στη στήριξη της. Αυτή ήταν και η μόνη προπαγάνδιση της κατάληψης, καθώς έπεσε ασφυκτικό εμπάργκο από όλα τα media, τόσο τα καθεστωτικά που δεν αναμετέδωσαν καν την είδηση, όσο και κάποια εναλλακτικά – κινηματικά, τα οποία περιορίστηκαν σε απλό ειδησεογραφικό σχολιασμό και όχι σε πολιτική στήριξη.

Το απόγευμα καλέστηκε ανοιχτή συνέλευση στο κατειλημμένο κτίριο, οπού η συμμετοχή του κόσμου της γειτονιάς ήταν μικρή, ενώ η γενικότερη συμμετοχή έφτασε τα 100 με 150 άτομα. Οι εργαζόμενοι δεν πλαισίωσαν την προγραμματισμένη απογευματινή συνέλευση, ενώ λίγοι μόνο συμμετείχαν ατομικά και μεμονωμένα. Παρ’ όλα αυτά αποφασίστηκε να συνεχιστεί και για δεύτερη μέρα η κατάληψη. Στην επίσης προγραμματισμένη απογευματινή συνέλευση της δεύτερης μέρας που είχε μικρότερη συμμετοχή και από τον κόσμο που στήριξε την πρώτη μέρα, αποφασίστηκε η λήξη της, μιας και η γειτονιά εξακολουθούσε να μη στηρίζει το δυναμικό αυτό εγχείρημα. Εμείς ωστόσο, θεωρούμε την κίνηση μας για κατάληψη δημόσιου κτιρίου ως ποιοτικό άλμα και ταυτόχρονα ειδοποιό μας διαφορά από άλλες συνελεύσεις γειτονιάς – συλλογικότητες σε κινηματικό επίπεδο.

Σε ό,τι αφορά τη μη συμμετοχή του κόσμου της γειτονιάς, η πολιτική μας αποτίμηση έγκειται στο γεγονός ότι είναι πολύ βαθιά ριζωμένη η λογική της ανάθεσης – αντιπροσώπευσης ακόμα και στους αγώνες. Όσον αφορά τις συνελεύσεις – συλλογικότητες που δε συμμετείχαν ούτε στήριξαν το εγχείρημα, θεωρούμε ότι είναι αποτέλεσμα διαφορετικής πολιτικής τοποθέτησης απέναντι στην πρόταση τη ρήξης ή μη και των δυναμικών παρεμβάσεων στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Παρόλα αυτά είναι σεβαστό για μας το γεγονός ότι υπήρξε συμμετοχή και ζύμωση των απόψεών τους, από συλλογικότητες που δεν συμφωνούσαν με το εγχείρημα αλλά ήρθαν στις συνελεύσεις της κατάληψης και τοποθετήθηκαν σχετικά με την αντίθεσή τους.

• Πλαισίωση συνέλευσης – δράσεων
Συνολικά, τόσο η κατάληψη της ΔΕΗ ως κορύφωση αγώνα απέναντι στο χαράτσι όσο και οι επόμενες δράσεις και διαδικασίες της συνέλευσης μας δεν πλαισιώθηκαν από τη γειτονιά στο βαθμό που προσδοκούσαμε. Για κάποιο διάστημα μέχρι την κατάληψη της ΔΕΗ υπήρξε μεγάλη εισροή κόσμου στα καλέσματά μας, αλλά μικρή πλαισίωση και ανατροφοδότηση όταν περνούσαμε στη δράση. Πρόκειται για πολιτικό κενό; Κατά την πολιτική μας αποτίμηση φαίνεται πως ο κόσμος δεν έχει ξεφύγει από τη λογική της διαμεσολάβησης, αλλά και από το φόβο της δυναμικής αντίδρασης.. Φάνηκε κι από τις εκδηλώσεις που έγιναν για τη ΔΕΗ και το χαράτσι πως ο κόσμος ενδιαφερόταν πρωτίστως για νομική λύση του προβλήματος και όχι για συλλογικές διαδικασίες αγώνα.. Τα ερωτήματα που μας απασχολούν εδώ είναι:

• Πρέπει να θιχτούν περισσότερα κοινωνικά θέματα ώστε το εύρος του κόσμου στον οποίο απευθύνονται να είναι μεγαλύτερο και η πλαισίωση μεγαλύτερη και πιο διαρκής;

• Πως αποφεύγεται η λογική της απλής διεκπεραίωσης και εγκαθίσταται μια αμφίδρομη σχέση εκπλήρωσης αιτήματος και κοινού αγώνα;

• Ποιες άλλες μεθόδους προπαγάνδισης να ακολουθήσουμε για να έχουμε τα αποτελέσματα που επιθυμούμε, πέρα από τις πεπατημένες όπως κείμενα, αφίσες, πανό, στράτσα, μικροφωνικές, πορείες, παρεμβάσεις σε λαϊκές και σε δημόσια κτίρια;

Μια πρώτη απάντηση είναι ότι για να αποφύγουμε την ανάθεση πρέπει να αφουγκραστούμε καλύτερα τη συγκυρία. Προς το παρόν φαίνεται πως στον κόσμο αρκεί η κατά περίπτωση διεκπεραίωση μιας ανάγκης. Ίσως αν σπάσει ο φόβος της αντίδρασης και έκθεσης σε αγώνα που το πολιτικό σύστημα επιβάλλει, να μπει ο κόσμος στη λογική να αγωνιστεί.

• Δομές – δραστηριότητες
Κατά καιρούς έχουν πέσει διάφορες ιδέες για στέγαση δομών αυτό – οργάνωσης και αντίστασης, όπως κοινωνικό παντοπωλείο, κοινωνικό φροντιστήριο, δανειστική βιβλιοθήκη, ανταλλακτικό – χαριστικό παζάρι, παιδότοπος κ.α. Παρόλα αυτά στο κομμάτι αυτό μείναμε πολύ πίσω και οι λόγοι έχουν να κάνουν με το πολιτικό πρόβλημα της συνέλευσης να βάλει προτεραιότητες και να ισοσταθμίσει ανάμεσα σε εξωτερικές και εσωτερικές δράσεις, αλλά και με την απουσία δέσμευσης και διαθεσιμότητας, αφού μετά την κατάληψη της ΔΕΗ μείναμε λιγότερα άτομα που συμμετέχουμε τακτικά, και σίγουρα όχι αρκετά για να τρέξουμε δράσεις μέσα και έξω από το χώρο ταυτόχρονα. Σε αυτό το σημείο λειτούργησε ως τροχοπέδη και η πολιτική – ιδεολογική ανομοιογένεια της συνέλευσης μας, καθώς δεν νοηματοδοτούνταν με τον ίδιο τρόπο σε όλους το τι σημαίνει δομή, πως στήνεται, τι απαιτείται για να χτιστεί. Από κει και πέρα όμως και ανεξάρτητα από την ταυτολογική καθαρότητα ή τα χαρακτηριστικά μιας ‘σφιχτής πολιτικής ομάδας’, αντιμετωπίσαμε το ζήτημα του πως χτίζει κανείς μια δομή. Στην αρχή ακολουθήσαμε την οδό του καλέσματος και ανοίγματος στη γειτονιά προκειμένου να συμμετέχει σε συζητήσεις για το τι μπορούμε να φτιάξουμε, τι ανάγκες υπάρχουν και πώς να συνδυαστούμε για να συνδιαμορφώσουμε και να χτίσουμε κάτι από κοινού με τον κόσμο της γειτονιάς, έτσι ώστε ο χώρος να γίνει οικείος όχι μόνο σε μας που ξεκινήσαμε την κατάληψη, αλλά και στα καινούρια μέλη που περιμέναμε και επιθυμούσαμε να έρθουν. Στο σημείο αυτό μας απασχόλησε και το εξής ερώτημα, κατά πόσο τα άτομα που θα έρχονταν να στήσουν μια δομή στο χώρο θα έπρεπε να συμμετέχουν ή όχι στη διαχειριστική – πολιτική συνέλευση του χώρου τις Πέμπτες. Επιλέχθηκε να μην είναι απαραίτητη η συμμετοχή, αρκεί να πληρούνται οι προϋποθέσεις για φιλοξενία δραστηριοτήτων στο χώρο, όπως περιγράφονται στο κείμενο καλωσορίσματος της συνέλευσης. Στο χώρο είναι ευπρόσδεκτες και δράσεις πολιτισμικής, καλλιτεχνικής δημιουργίας / ψυχαγωγίας, έξω από τις λογικές του κέρδους και της κατανάλωσης Στο χώρο δεν είναι ευπρόσδεκτες δράσεις που προάγουν εθνικιστικές, ρατσιστικές, σεξιστικές ομοφοβικές αντιλήψεις, εμπορευματικές-κερδοσκοπικές δραστηριότητες, διαθέσεις προσωπικής προβολής και χειραγώγησης, κομματικής ή θρησκευτικής προπαγάνδας και επιδιώξεις πολιτικών αξιωμάτων.

Σε διάφορα καλέσματα ανοίγματος που κάναμε, η συμμετοχή ήταν από πολύ μικρή έως μηδενική, γεγονός που μας έκανε να στραφούμε προς άλλο τρόπο οργάνωσης δομών. Να ξεκινήσουμε δηλαδή να στήνουμε πράγματα με βάση το τι ενδιέφερε και αποτελούσε προτεραιότητα για τον καθένα/καθεμιά από εμάς, αφού οι προηγούμενες προσπάθειες δεν πλαισιώθηκαν από τη γειτονιά.

Σε αυτό το σημείο, ενώ έγιναν ομάδες εργασίας για βιβλιοθήκη, χώρο δημιουργικής απασχόλησης παιδιών, στούντιο μουσικής και καφενείο, δεν προχώρησαν καθώς εμφανίστηκε και πάλι το βασικό δομικό πρόβλημα της συνέλευσης μας, αυτό της διαθεσιμότητας και δέσμευσης στο χτίσιμο δομών και οργάνωσης δράσεων.

Αναπόσπαστο κομμάτι του προβληματισμού μας που έχει απασχολήσει αρκετές φορές τη συνέλευση είναι το πως θα γίνει η σύνδεση των αγώνων στο δρόμο και των εξωτερικών δράσεων με τις εσωτερικές δομές της συνέλευσης, όταν φτιαχτούν, ακόμα και αν έρθει κόσμος να τις πλαισιώσει. Και αυτό είναι ένα σημαντικό ερώτημα που πρέπει να προετοιμαστεί και να απαντηθεί, δεδομένου ότι επιθυμία μας δεν είναι να στήσουμε δομές που θα καλύπτουν απλά ανάγκες των κατοίκων της γειτονιάς και να επιδοθούμε σε φιλανθρωπικές απλά δράσεις, όπου οι κάτοικοι θα έρχονται να χρησιμοποιούν τις δομές και θα φεύγουν. Αντίθετα, επιθυμία μας είναι να στήσουμε αυτό που είχαμε προτείνει στην αρχή, ένα Κοινωνικό Κέντρο Αγώνα, όπου θα προετοιμάζονται και θα κοινωνικοποιούνται μέσα από οριζόντιες και αντί – ιεραρχικές διαδικασίες, αγώνες αντίστασης και όχι απλά ανυπακοής και θα δημιουργούνται μικροί κομμουνισμοί – κομμουνισμοί γειτονιάς.

• Πολιτική ατζέντα – συνεργασίες
Πέρα από τα κεντρικά θέματα που προαναφέρθηκαν, όπως το χαράτσι, έχουμε ασχοληθεί και με θέματα ευρύτερου πολιτικού ενδιαφέροντος, όπως το μεταναστευτικό, τον εθνικισμό, την απεργία των Χαλυβουργών, τα μεταλλεία χρυσού της Χαλκιδικής, την αλληλεγγύη στους συλληφθέντες στις 12 Φλεβάρη. Όπως προκύπτει, η θεματολογία που επιλέγεται δε στηρίζεται πάντα στις άμεσες ανάγκες της γειτονιάς. Αυτό είναι από τη μια θετικό, από την άλλη δημιουργεί ένα προβληματισμό ως προς το πώς θα αφουγκραστούμε καλύτερα τη συγκυρία για να γίνουμε ένα τοπικό Κοινωνικό Κέντρο Αγώνα και πόλος ζύμωσης για τη γειτονιά. Βέβαια αυτή η αδυναμία μας είναι συνδεδεμένη και με την αποτυχία μας να χτίσουμε σταθερές δομές αντίστασης και αλληλεγγύης που να λειτουργούν ως τέτοιος πόλος.

Ως προς τη συνεργασία με άλλες συλλογικότητες, έχουμε συντονιστεί περιστασιακά με άλλες συνελεύσεις, όπως την Πρωτοβουλία κατοίκων Τούμπας, για τοπικές δράσεις (πορείες, κοινές συνελεύσεις για το χαράτσι και παρεμβάσεις στη ΔΕΗ). Στην κατάληψη της ΔΕΗ συνεργαστήκαμε και με άλλες συνελεύσεις όπως τη συνέλευση της Άνω Πόλης, Καλαμαριάς, Αγανακτισμένους Τούμπας – Χαριλάου. Ενημερωνόμαστε τακτικά για θέματα των παραπάνω συνελεύσεων και συμμετέχουμε συλλογικά στο Συντονιστικό ενάντια στα μεταλλεία χρυσού της Χαλκιδικής. Συχνά κοινοποιούμε τις δράσεις μας και καλούμε συλλογικότητες να συμμετέχουν σε αυτές. Ωστόσο δεν έχουμε κάνει ιδιαίτερη προσπάθεια να δικτυωθούμε με συλλογικότητες που ασχολούνται με διαφορετικά θέματα από τα κεντρικά δικά μας, ενώ δε συμμετέχουμε συλλογικά αλλά μεμονωμένα, στο συντονιστικό συνελεύσεων της πόλης.

• Εν κατακλείδι
Θεωρούμε ότι οι δράσεις που έχουμε μέχρι τώρα αναλάβει, έπαιξαν κάποιο ρόλο στην προσπάθειά μας να αντιτεθούμε στην κυρίαρχη λογική της ανάθεσης και του ετεροκαθορισμού. Στα συν μας είναι το γεγονός ότι έχουμε δημιουργήσει ένα σταθερό, ανοιχτό πυρήνα ανθρώπων που συναντιέται με συνέπεια και συνέχεια στην πλατεία του Αγ. Θεράποντα και έχουμε μάθει να συζητάμε, να αποφασίζουμε, να συνδιαμορφώνουμε και να δρούμε αντι – ιεραρχικά. Οι δράσεις μας αποτελούν ένα καλό παράδειγμα του πως ετερόκλητοι άνθρωποι και όχι απαραίτητα ομοϊδεάτες, μπορούν να βρεθούν στο δρόμο και να επεκτείνουν τα όρια της αστικής παραβατικότητας πέρα από την απλή ανυπακοή. Ελπίζουμε πως η προεργασία που έγινε για τη συμμετοχή μας σε αυτό το φεστιβάλ, το οποίο είναι και το πρώτο στο οποίο συμμετέχουμε συλλογικά, να ανοίξει μεταξύ μας ένα κύκλο συζητήσεων αυτοκριτικής και επαναπροσδιορισμού των στόχων και των μεθόδων λειτουργίας μας. Ως εκ τούτου θεωρούμε εκ των προτέρων ότι θα βγούμε καλύτεροι μέσα από αυτό.