“Αυτοί που μας πήραν το βιβλίο από το χέρι
μας κατηγορούν γιατί μείναμε αδιάβαστοι” Μπ. Μπρέχτ
Οι περισσότεροι/ες θα γνωρίζουν ότι η νέα σχολική χρονιά θα ξεκινήσει χωρίς να διατεθούν βιβλία στα σχολεία. Αυτή η τραγική είδηση, εικόνα της σύγχρονης βαρβαρότητας της «εποχής του μνημονίου», προκάλεσε εύλογα αντιδράσεις σε γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικούς. Αντί για βιβλία – λένε – θα μοιραστούν στους μαθητές για άγνωστο χρονικό διάστημα DVD και φωτοτυπίες. Το κόστος για της φωτοτυπίες – λένε- θα το πληρώσουν οι αρμόδιες σχολικές επιτροπές, οι οποίες φέτος ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΛΥΨΟΥΝ ΟΥΤΕ ΤΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΕΞΟΔΑ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ (πετρέλαιο, είδη υγιεινής, χαρτί φωτοτυπίας, ΔΕΗ, ΟΥΘ, ΟΤΕ κτλ.) λόγω της μείωσης της χρηματοδότησης τους από πέρσι στο 1/3. Πόσο μάλλον θα μπορέσουν να πληρώσουν το κόστος των φωτοτυπιών-βιβλίων;
ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΑΥΤΟ;
Μα φυσικά οι γονείς!!!
Το δεδομένο της δωρεάν διανομής βιβλίων από φέτος παύει να ισχύει. Και προστίθεται έτσι ένα ακόμα έξοδο στην ήδη βεβαρημένη οικονομικά οικογένεια. Γιατί ας μη ξεχνάμε πως η «δωρεάν» παιδεία που υποτίθεται παρέχονταν από το κράτος παρείχε ανέκαθεν και ένα μακρύ κατάλογο οικογενειακών εξόδων. Από τα σχολικά είδη έως τα φροντιστήρια που καλύπτουν την αδυναμία των μαθητών να ανταποκριθούν στο ανταγωνιστικό περιβάλλον των πανελλαδικών εξετάσεων, η δωρεάν παιδεία σήμαινε ότι τουλάχιστον δεν θα πρέπει να πληρώνεις για να μπεις στο σχολείο, να πάρεις το βιβλίο στα χέρια και να έχεις ένα δάσκαλο ή μια καθηγήτρια να σου διδάξει.
Ας μη κοροϊδευόμαστε το Βατερλό με τα βιβλία ήταν προγραμματισμένο. Σε μια εποχή που το κράτος επιτίθεται στο οικογενειακό εισόδημα χωρίς να υπολογίζει πολιτικό κόστος – χάριν της σωτηρίας της χώρας από την κρίση – μας σερβίρει στο πιάτο το οριστικό τέλος της δωρεάν παιδείας. Σήμερα φωτοτυπίες αύριο μόνο DVD. Αν οι γονείς βάλουν το χέρι στην τσέπη φέτος γιατί να μην το κάνουν και αύριο. Και μεθαύριο – στο όνομα του φτηνού “ψηφιακού σχολείου” που διαφημίζουν- θα καταργηθούν ακόμα και τα βιβλία. Οι νέοι και οι νέες που θα βγαίνουμε από αυτό το σχολείο δεν θα είμαστε πια μόνο άνεργοι ή αμόρφωτοι, θα είμαστε και ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ. Εφήμεροι, φτηνοί, αναλώσιμοι άνθρωποι ικανοί μόνο να πληρώνουμε φόρους και να δουλεύουμε για ψίχουλα. Χωρίς να μπορούμε να αγναντέψουμε στο παρελθόν μας τα ορνιθοσκαλίσματα να γίνονται γράμματα, τα λάθη στην ορθογραφία, τις πρώτες γραπτές μας σκέψεις. Γιατί ποιος κρατάει φωτοτυπημένες σημειώσεις;
Για όλα τα παραπάνω καλούμε:
- Τους γονείς να καταγγείλουν και να αντιδράσουν στις επιλογές της κυβέρνησης. ΝΑ ΑΡΝΗΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΝΑ ΠΛΗΡΟΥΣΟΥΝ ΤΑ ΕΞΟΔΑ ΤΗΣ “ΔΩΡΕΑΝ” ΠΑΙΔΕΙΑΣ
- Τους συλλόγους διδασκόντων να μην καλύψουν το πρόβλημα και ΝΑ ΑΡΝΗΘΟΥΝ ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΥΝ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ και προπαντός ΝΑ ΑΡΝΗΘΟΥΝ ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΥΝ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΧΟΡΗΓΟΥΣ – ΙΔΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΣΠΟΝΣΟΡΕΣ αφού αυτό θα αποτελέσει ξεκάθαρη εισβολή ιδιωτικών οικονομικών συμφερόντων μέσα στα σχολεία.
- Γονείς, εκπαιδευτικοί και μαθητές να συσπειρωθούν και να παλέψουν μαζί ενάντια στην διάλυση και εμπορευματοποίηση του σχολείου και υπέρ της δωρεάν παροχής μόρφωσης και βιβλίων σε όλα τα παιδιά
- Καλούμε όλους και όλες όσους κατοικούν, εργάζονται ή είναι άνεργοι στην Τούμπα να στηρίξουν τους αγώνες που θα συμβούν στα σχολεία και συμβαίνουν ήδη στα πανεπιστήμια της περιοχής και της πόλης μας ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ΣΕ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ – ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΑΠΑΝΟΥΝ ΟΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ ΜΑΣ
ΑΣ ΓΙΝΟΥΜΕ Η ΑΝΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥΣ!!!
ανοιχτή συνέλευση αγώνα κατοίκων Τούμπας
συγχαρητηρια για την δραση σας συμφονω απολυτα για τις διοργανωσεις σας δεν θα τους περασει ,δεν θα το βαλουμε κατω δεν θα πολεμησουμε μονοι το θεριο της κρισης
Παραθέτω παρακάτω ένα κειμενο σε σχέση με την εκπαίδευση το οποίο μοιράστηκε στην συνέλευση της πέμπτης στην πλατεία αγ. θεράποντα. Ο σκοπός του κειμένου είναι να συμβάλει στην επικοινωνία των σκεπτικών και στην πολιτική ζύμωση μεταξύ των συμμετεχόντων σε σχέση με το ζήτημα.
Μερικά σημεία για το ζήτημα της εκπαίδευσης
• Είναι σημαντικό να εξετάσουμε τα σχολείο τόσο εντός του ιστορικού του πλαισίου όσο και ως τμήμα του υπάρχοντος κοινωνικού και πολιτικού ιστού που χαρακτηρίζει την κοινωνία. Η ουσία της εκπαίδευσης όπως προωθείται επίσης μέσα από την ρητορική της «δημόσιας δωρεάν παιδείας» περιλαμβάνει στην βάση της μία θετικιστική (μεταβίβαση δηλαδή της «αντικειμενικής» επιστημονικής γνώσης), αντιιστορική και αποπολιτικοποιημένη ανάλυση η οποία υιοθετείται τόσο από φιλελεύθερους και αριστερούς όσο και από συντηρητικούς παράγοντες της σχολικής εκπαίδευσης. Η παρατήρηση αυτή αναδεικνύει τον κρίσιμο ρόλο που έχει η πολιτική και η εξουσία στην κατανόηση του τρόπου λειτουργίας του σχολείου.
• To δικαίωμα στην εκπαίδευση δεν είναι απλά ένα αγαθό, .δεν απαντάει σε μία ανάγκη για γνώση και για καλλιέργεια. Αφορά στην απόκτηση προσόντων και επαγγελματικών δικαιωμάτων για να μπορεί ο εκπαιδευόμενος αύριο μεθαύριο να πουλήσει την εργασία του σε μια καπιταλιστική κοινωνία όπου ο νόμος του κέρδους και του ανταγωνισμού καθορίζει την ζωή του συνολικά. Είναι ένα καπιταλιστικό προϊόν που αφορά κυρίως την αναπαραγωγή των ανθρώπων που είναι εργαζόμενοι/ες, άνεργοι/ες, φοιτητές/τριες, μετανάστες/στριες, κλπ. Από την άλλη αυτό το προϊόν “κοινωνικό δικαίωμα” αποτελεί ένα είδος «έμμεσου μισθού», δηλαδή ένα προϊόν-υπηρεσία που παρέχεται-πωλείται στον εργαζόμενο-άνεργο μέσα από την οποία προωθείται η ίδια η καπιταλιστική οικονομία (π.χ. όσον αφορά στην εκπαίδευση: πειθαρχημένοι εργαζόμενοι, έρευνα, επιστημονική γνώση, καινοτομίες). Ίσως είναι περισσότερο σωστό να μιλάμε π.χ. όσον αφορά στο κόστος των φωτοτυπιών ως μία έμμεση μείωση του κόστους εργασίας (μέσω της αύξησης λογαριασμών και την δημιουργία επιπλέον εξόδων) παρά να επικεντρώνουμε «στο τέλος της δημόσιας δωρεάν παιδείας» ή στην «πρωτοφανής μετατροπή της γνώσης σε εμπόρευμα» αφού αυτά τα πράγματα είναι είτε φιλολογία μίας παλιότερης εποχής είτε εγγενής διαδικασία για τον τρόπο λειτουργίας του καπιταλισμού. Επίσης είναι σημαντικό η αναφορά στους γονείς να συνδέεται με την ιδιότητα ως εργαζόμενοι-άνεργοι και όχι αποκομμένα ως γονείς (π.χ. κάποιοι γονείς μπορεί να είναι αφεντικά που να μην έχουν κανένα οικονομικό πρόβλημα).
• To δια ταύτα είναι ότι δεν υπάρχει επιστροφή σε κάποιο ωραιοποιημένο παρελθόν όπου όλα ήταν καλύτερα και απλά τα βιβλία δίνονταν δωρεάν. Μιλάμε για μία ανατροπή της υφιστάμενης κατάστασης και για ένα μέλλον όπου, και όσον αφορά στην παιδεία, οι ανάγκες και οι επιθυμίες μας θα έχουν όλο τον χρόνο και τις δυνατότητες να πραγματοποιηθούν. Τους τρόπους μένει να τους βρούμε.
• Όσον αφορά στον ρόλο των εκπαιδευτικών και την αναγκαιότητα οργάνωσης σε επίπεδο γειτονιάς: είναι σημαντικό να αντιμετωπίζουμε του σχολείου όχι μόνο ως χώρου διδασκαλία αλλά και ως πολιτισμικό πεδίο δράσης όπου πολύ συχνά συγκρούονται μεταξύ τους ένα ετερογενές πλήθος ιδεολογικών και κοινωνικών υποκειμένων. Τα σχολεία ως χώροι πρέπει και μπορούν να αναλυθούν (μέσα από μία κοινωνική και πολιτική προσέγγιση) με έναν διπλό τρόπο: ως μηχανισμοί ταξινόμησης με τους οποίους ορισμένες ομάδες μαθητών ευνοούνται στη βάση της φυλής, της κοινωνικής τάξης, και του κοινωνικού φύλου, από την μία μεριά, και ως φορείς προσωπικής και κοινωνικής ενδυνάμωσης,. Σύμφωνα με μία ριζοσπαστική οπτική για τον ρόλο του εκπαιδευτικού το σχολείο ναι μεν από την μία μεριά είναι κυρίως ένας τύπος κοινωνικού ελέγχου ενώ από την άλλη διαθέτει επίσης το δυναμικό να μετασχηματίσει την κοινωνία με τον μαθητή να λειτουργεί ως ενεργό υποκείμενο με δυνατότητες προσωπικής και συλλογικής ενδυνάμωση. Έτσι, αν υποθέσουμε ότι μία συζήτηση για της ανάγκες της γειτονιάς θα μπορούσε να εισαχθεί από τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές στο σχολείο ως μέρος της εκπαιδευτικής δραστηριότητας και αντίστροφα (οι ανάγκες του σχολείου να μπουν σε μία συνέλευση γειτονιάς) τότε το σχολείο θα μπορούσε να είναι κάτι ριζικά διαφορετικό από αυτό που είναι τώρα. Αυτό απαιτεί μία διαδικασία συνέλευσης που με ειλικρήνεια και αντιπαραθέσεις θα καταφέρει να ξεπεράσει υφιστάμενους διαχωρισμούς (δασκάλου – μαθητή – γονέα – κατοίκου, κλπ).