τελευταίο ποστ

Σας ενημερώνουμε ότι η Ανοιχτή Συνέλευση Αγώνα Κατοίκων Τούμπας, εδώ και κάποιους μήνες έχει σταματήσει να υφίσταται με την παλιά της μορφή σε σχέση με τη συμμετοχή και σύνθεση των συντρόφων/σσων που συμμετείχαν στις πολιτικές-κοινωνικές διαδικασίες και δράσεις της συνέλευσης.

Κάποιοι σύντροφοι/σσες της Ανοιχτής Συνέλευσης Αγώνα Τούμπας,  επιλέξαμε να συνεχίσουμε τόσο την προσωπική και πολιτική μας διαδρομή στους δρόμους του αγώνα στη γειτονιά μας, όσο και τη συλλογική προσπάθεια μας  να “ξαναπιάσουμε από την αρχή το νήμα από εκεί που το αφήσαμε”. Στη κατεύθυνση αυτή  και πάντα με ισχύ και δέσμευση  το πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο της Ανοιχτής Συνέλευσης Αγώνα Τούμπας, πλαισιωμένοι από νέους συντρόφους/σσες που συναντηθήκαμε μαζί τους σε πολιτικές διαδικασίες στο διάβα των κοινωνικών-ταξικών αγώνων, έχουμε από κοινού ξεκινήσει την προσπάθεια για τη δημιουργία μιας νέας συνέλευσης γειτονιάς, της Συνέλευσης του Κοινωνικού Κέντρου Αγώνα Τούμπας και βρισκόμαστε κάθε Τρίτη στις 20:00 στο ΚΚΑ (Σινιόσογλου 22).

Το Κοινωνικό Κέντρο Αγώνα Τούμπας συνεχίζει να λειτουργεί.

Οποιοσδήποτε (άτομο ή συλλογικότητα) θέλει να επικοινωνήσει με τις συλλογικότητες-ομάδες που δραστηριοποιούνται στο χώρο, μπορεί να στείλει mail στο diaxeiristikh_kkat@espiv.net

Υ.Γ.  Παράκληση  email με  ενημερώσεις ή οποιαδήποτε επικοινωνία να αποστέλλονται εγκαίρως κάθε φορά, ώστε να προλαβαίνουν οι συλλογικότητες- ομάδες που δραστηριοποιούνται στο ΚΚΑ  να  συζητούν και να απαντούν!

 

Συνέλευση του Κοινωνικού Κέντρου Αγώνα Τούμπας  : toumba@espiv.net

Προοδευτική Έκρηξη Τούμπας ΑΟ: http://www.proodeutikitoumpas.gr/

φωτογραφική ομάδα κάμπιοι|κάμπιες: http://kampioikampies.espivblogs.net/

 

Εκδήλωση για τα 20 χρόνια ζαπατισμού

Beatriz_afisa_final

20 χρόνια ζαπατισμού

μέσα από τους πίνακες της Beatriz Aurora*

Συζητάμε με την Μπεατρίς Αουρόρα για τις εικογραφημέvες ιστορίες της, την εξέγερση που είναι τέχνη / την κουλτούρα των από κάτω / τη ζωή και τον αγώνα ως διαρκή δημιουργία / την αντίσταση σε περιόδους δικτατορίας ή κυριαρχίας της εξουσίας του χρήματος / «τις μεγάλες αλλαγές που κάνουμε οι ‘μικροί άνθρωποι’ όταν αφυπνιστούμε, ενώσουμε τα όνειρα και τις δυνάμεις μας»

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου, 7μμ, στο Κοινωνικό Κέντρο Αγώνα Τούμπας (Σινιόσογλου 22)

μέσα από τον λόγο των Zapatistas

Προβολή-Βιβλιοπαρουσίαση «Οι λέξεις της σιωπής, EZLN 2012-2014». Μοιραζόμαστε τη ζαπατιστική οικοδόμηση της αυτονομίας / τις ελευθεριακές ιδέες στην πρακτική του ζαπατισμού / τις γέφυρες που αποδεσμεύουν την ανθρώπινη ενέργεια για την εξέγερση και οργανώνουν την οργή / το εδώ που εμείς δημιουργούμε εκεί όπου η εξουσία καταστρέφει

Πέμπτη 13 Νοεμβρίου, 7μμ, στο Κοινωνικό Κέντρο Αγώνα Τούμπας (Σινιόσογλου 22)

H έκθεση ζωγραφικής θα λειτουργεί όλες τις μέρες των εκδηλώσεων από τις 6μμ

* Πίνακας της Μπεατρίς Αουρόρα δόθηκε ως δώρο από τον EZLN στην «αξιοπρεπή και εξεγερμένη νεολαία της Ελλάδας, με σεβασμό και θαυμασμό» τον Ιανουάριο του 2009.

εκδόσεις των ξένων – συγκάτοικοι απ’ όλο τον κόσμο

Παρέμβαση στα γραφεία της ΔΕΗ

 

ΔΕΗ 35 50Αυξήσεις στα τιμολόγια, επιβολές νέων φόρων και χαράτσια, εισφορές ΝΕΡΙΤ και η λίστα οφειλών προς τη ΔΕΗ συνεχώς μεγαλώνει, αφήνοντας πίσω της χρεωμένα σπίτια χωρίς ρεύμα και θέρμανση, ως κομμάτι μιας συνολικότερης επίθεσης και προσπάθειας υποτίμησης των ζωών μας που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια. Οι πιο πρόσφατες ανακοινώσεις που αφορούν την μείωση των τιμολογίων για την ενίσχυση της ελληνικής βιομηχανίας, κάνουν για ακόμα μια φορά ξεκάθαρό πως κάθε έννοια ‘’κοινωνικής πρόνοιας’’ εκ μέρους του κράτους εξαντλείται στην διάσωση  κερδοφόρων επιχειρήσεων ενώ εκείνοι κι εκείνες που με δυσκολία διασφαλίζουν εδώ και καιρό τα βασικά, θεωρούνται αναλώσιμοι. Με την οριστική πια μετακίνηση του φόρου ακινήτων (ΕΕΤΑ) από τον λογαριασμό της ΔΕΗ στην διαδικασία της εφορίας, αφού υπολογιστούν οι συνολικές οφειλές θα ανοίξει ο δρόμος για την διαδικασία των κατασχέσεων από το Δημόσιο. Έτσι όσοι και όσες αδυνατούσαν μέχρι στιγμής να ανταπεξέλθουν σε κάτι που αποτελεί βασικό στοιχείο μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης, θα βρουν μπροστά τους και τον κίνδυνο της κατάσχεσης.

Ως συνέλευση έχουμε εμπλακεί σε πολλές επανασυνδέσεις ρεύματος, έχουμε έρθει σε επαφή με ανθρώπους από τη γειτονιά που βρέθηκαν σε ανάγκη λόγω διακοπής ηλεκτροδότησης και απευθύνθηκαν στη συνέλευσή μας, τις περισσότερες φορές μέσω του τηλεφώνου επικοινωνίας μας. Αυτούς τους ανθρώπους τους στηρίξαμε μέσα από μία διαδικασία συνδιαμόρφωσης δυναμικών παρεμβάσεων στη ΔΕΗ, διοργανώνοντας πορείες γειτονιάς και κορυφώνοντας με δυναμικές δράσεις όπως η διήμερη κατάληψη της ΔΕΗ της Παπαναστασίου (μία δράση την οποία πολλοί έχουν αποσιωπήσει…). Πιστεύουμε ότι ξεφεύγοντας από ατομικιστικές νοοτροπίες – του  παθητικού τηλεθεατή,  του επαναπαυμένου ψηφοφόρου, του ανθρώπου που περιμένει κάποιος άλλος να του λύσει για λογαριασμό του τα προβλήματά  του – και με όπλο μας τις ουσιαστικές σχέσεις και πράξεις αλληλεγγύης, όλα είναι δυνατά.

                Επιδιώκουμε με αυτή την κίνηση, αφενός, να στηρίξουμε όλους/ες αυτούς/ες που χρειάστηκαν και θα χρειαστούν να καταφύγουν στις επανασυνδέσεις ρεύματος. Θεωρούμε ότι μέσα σε αυτά τα πλαίσια, και έχοντας αυτές τις εμπειρίες αγώνα από το παρελθόν, η ανάγκη για την συλλογική διεκδίκηση όσων μας ανήκουν είναι πιο άμεση από ποτέ. Στόχος πρέπει να είναι όχι μόνο αποκατάσταση των κομμένων ρευμάτων, ή οι διακανονισμοί των πληρωμών, αλλά και η αναβάθμιση του ίδιου του αγώνα, για την διεκδίκηση της αυτομείωσης, της πληρωμής δηλαδή των λογαριασμών όχι βάσει των τιμολογίων (κοινωνικών ή όχι) αλλά με κριτήριο της δυνατότητες του καθένα και της καθεμιάς μας. Αυτομείωση των λογαριασμών του ηλεκτρικού, σημαίνει την μονομερή άρνηση πληρωμής της τιμής που ζητείται, μέσα από την άρνηση και την απόρριψη του συστήματος κέρδους που περιστρέφεται γύρω από τα προϊόντα. Οι λογαριασμοί πληρώνονται είτε με την παλιά τιμή ( μετά από αύξηση ), είτε στη μισή τιμή, ή στην τιμή που πληρώνουν οι εταιρείες ή και καθόλου ενώ μερικές φορές κάποιοι λογαριασμοί είναι διακοσμημένοι με σφραγίδες εργοστασιακών επιτροπών.

Στη διαδικασία του παραπάνω αγώνα αντιλαμβανόμαστε ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τις διοικήσεις της ΔΕΗ στην πόλη της Θεσσαλονίκης.  Στην Αισώπου, στην Παπαναστασίου, την Αγ. Δημητρίου και την Ανδριανουπόλεως.  Η διοίκηση της αποτελεί για εμάς τον «υψηλά ιστάμενο» στην περιοχή της Θεσσαλονίκης που αποφασίζει και διατάζει δόσεις με γνώμονα την κερδοφορία της. Είναι και αυτός ο  παράγοντας που αποφασίζει για το απάνθρωπο γύρισμα του διακόπτη που στέλνει την οικογενειακή καθημερινότητα   γειτόνων μας με μία κίνηση 60 χρόνια πίσω.  Καλούμε την διοίκηση  της ΔΕΗ να   αντιληφθεί τον ρόλο της ως αυτό που είναι: ένας κρίκος σε μία αλυσίδα θανάτου. Με   αυτή την λογική   συνδιοργανώνουμε μαζί με   άλλες συνελεύσεις γειτονιών της πόλης:

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 31/02/14

στο υποκατάστημα της ΔΕΗ στην Παπανασταίου 68 στις 10.30 π.μ.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ στις 2/03/14

στα κεντρικά γραφεία στην Ανδριανουπόλεως 24 (Καλαμαριά) στις 10.30 π.μ.

Πλέον τίθεται ξεκάθαρα ζήτημα επιβίωσης για πάρα πολλούς ανθρώπους. Πρέπει ν’ αποκρούσουμε το φόβο και την τρομοκρατία που προσπαθεί να σπείρει το κράτος με απειλές κοψίματος ρεύματος και κινδυνολογίες περί νομικών συνεπειών για όσους το επανασυνδέουν. Είναι σημαντικό να μην είναι κανένας μόνος του, να ξεπεράσουμε το εγώ μας και τη ντροπή που μας ωθεί στον ατομικισμό. Το να μην έχει κάποιος να πληρώσει τους λογαριασμούς και τα χαράτσια, δεν είναι ντροπή αλλά φυσικό επακόλουθο. Το να έχει πάλι κάποιος να πληρώσει προς το παρόν, δε σημαίνει ότι θα ’χει για πάντα. Το σημαντικότερο απ’ όλα είναι η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια που μας κάνει πιο δυνατούς. Μόνο ενωμένοι και αποφασισμένοι μπορούμε να αγωνιστούμε για την αξιοπρέπειά μας.

ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΧΩΡΙΣ ΡΕΥΜΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ,  ΝΤΟΠΙΟΥΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΥΣ .
ΔΙΑΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΜΑΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ – ΑΥΤΟΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΤΙΜΟΛΟΓΙΩΝ – ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΤΕΛΩΝ ΕΠΑΝΑΣΥΝΔΕΣΗΣ – ΑΠΟΣΥΝΔΕΣΗ ΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΧΑΡΑΤΣΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΤΙΜΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΔΕΗ

Ανοιχτή Συνέλευση Αγώνα Κατοίκων Τούμπας

Κάθε Τετάρτη στις 19:00 στο Κοινωνικό Κέντρο Αγώνα, Σινιόσογλου 22, Κ. Τούμπα

www.toumba.espivblogs.net

Κανένας άνθρωπος χωρίς σπίτι, κανένα σπίτι χωρίς ανθρώπους!

  ispania43381e55d8429ea48_292877

“Η κατοικία δεν είναι εμπόρευμα και είναι πολύ περισσότερο από δικαίωμα. Η κατοικία είναι βασική ανάγκη-κατ’εξοχήν πόρος για τη βιολογική και κοινωνική αναπαραγωγή μας.”
Εισαγωγή στο ρέκβιεμ…
Τα τελευταία 3 (τουλάχιστον) χρόνια βιώνουμε την συνεχώς εντεινόμενη επίθεση του κεφαλαίου τόσο στους χώρους παραγωγής και εργασίας με περικοπές μισθών, απολύσεις, επισφάλεια, ανασφάλιστη εργασία, ανεργία, όσο και στη σφαίρα της αναπαραγωγής με την εφαρμογή νέων περιφράξεων και αποκλεισμών όπως η καταστολή , η ποινικοποίηση και οι διώξεις των κοινωνικών αγώνων, το κυνηγητό και τα στρατόπεδα κράτησης μεταναστών, τα 25ευρα στα νοσοκομεία, η διάλυση του συστήματος ασφάλισης και της δημόσιας υγείας, οι αυξήσεις στα ενεργειακά καύσιμα (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, ρεύμα) και στα εισιτήρια στις μεταφορές, η διάλυση και η εμπορευματοποίηση της δημόσιας εκπαίδευσης κλπ. Αυτό που κάποιοι άλλοι, σκόπιμα, ονομάζουν «κρίση, δημόσιο χρέος, δημοσιονομική προσαρμογή, Δ.Ν.Τ., Μέρκελ, τρόικα, Σαμαράς» κλπ. εμείς το λέμε κάπως αλλιώς: υποτίμηση των ζωών μας. Τι είναι το χαράτσι της Δ.Ε.Η., αν όχι ένας εκβιασμός ώστε να γίνουμε «φτηνότεροι»; Τι είναι ο βασικός μισθός στα 400 ευρώ, αν όχι ένας εκβιασμός ώστε να μάθουμε «να τη βγάζουμε με λίγα»; Τι είναι η επίθεση στο νερό (βλέπε Ε.Υ.Α.Θ.), οι απολύσεις, οι μειωμένες συντάξεις, τα κλειστά νοσοκομεία; Τίποτε άλλο από την ωμή πρόκληση κράτους και αφεντικών: θα μάθετε να ζείτε έτσι, ώστε εμείς να συνεχίσουμε να μεγιστοποιούμε τα κέρδη μας. Αν είσαι 25άρης άνεργος, θα αναγκαστείς να πας να μείνεις με τους γονείς σου, καταπίνοντας τον εγωισμό σου και παρατώντας ό,τι όνειρα είχες. Αν είσαι 50άρα με δυο παιδιά και είσαι από τους τυχερές που δεν είναι άνεργες, θα πρέπει να ψάξεις να βρεις και δεύτερη δουλειά για να τα βγάλεις πέρα. Αν είσαι 15χρονη μαθήτρια θα πρέπει να ελπίζεις και να παρακαλάς να έχεις βιβλία ή θέρμανση κάθε χρονιά. Τα παραδείγματα είναι αναρίθμητα…
Κομμάτι-κομμάτι, λοιπόν, χτίστηκε, και συνεχίζει να χτίζεται, η εικόνα αυτού του ζοφερού παρόντος και μέλλοντος. Αργά ή γρήγορα, έλεγαν κάποιοι παρατηρητικοί, θα έρθει και η στιγμή που θα μας πετάξουν έξω απ’ τα σπίτια μας. Και να που η στιγμή αυτή ήρθε…
Βιώνουμε σήμερα μια εντεινόμενη στεγαστική κρίση. Όλο και περισσότεροι κάτοικοι δυσκολεύονται να εξασφαλίσουν αξιοπρεπείς συνθήκες κατοικίας και ποιότητας ζωής, αντιμετωπίζοντας καθημερινά τον κίνδυνο να βρεθούν στο δρόμο για χρέη προς τις τράπεζες, το δημόσιο ή τους ιδιοκτήτες της κατοικίας τους. Όλο και περισσότεροι ενοικιαστές αδυνατούν να ανταποκριθούν ακόμη και στα μειωμένα ενοίκια, ιδιοκτήτες δεν μπορούν να πληρώσουν τις δόσεις του δανείου ή τους αυξημένους φόρους, νοικοκυριά δεν μπορούν να καλύψουν τα πάγια λειτουργικά έξοδα διαβίωσης, νέοι άνθρωποι αναγκάζονται να επιστρέψουν στην κατοικία των γονιών τους, οικογένειες στριμώχνονται σε ακατάλληλα σπίτια, ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι ζουν σε κακές συνθήκες ή στο δρόμο.

Τι ισχύει για τους πλειστηριασμούς
Τα γεγονότα έχουν ως εξής: Μέχρι στιγμής (και μέχρι το τέλος του 2013) το νομικό πλαίσιο ορίζει ότι:
α). Έχουν ανασταλεί οι πλειστηριασμοί για όλα τα περιουσιακά στοιχεία εφόσον πρόκειται για οφειλές που δεν υπερβαίνουν το ποσό των 200.000 ευρώ από πιστωτικά ιδρύματα και εταιρείες παροχής πιστώσεων, καθώς και από τους εκδοχείς των απαιτήσεων αυτών.
β). Έχουν ανασταλεί οι πλειστηριασμοί για την κύρια ή μοναδική κατοικία ανεξάρτητα από
ποσό οφειλής, ιδιότητα οφειλέτη και ιδιότητα δανειστή (ακόμα και ιδιώτης).1
Αξίζει να σημειωθεί ότι όσον αφορά χρέη προς το δημόσιο (εφορία, δήμους, ασφαλιστικά ταμεία κλπ.), όπως και για χρέη από λογαριασμούς σε οποιαδήποτε εταιρεία εκτός των τραπεζών (π.χ. Δ.Ε.Η., Ε.Υ.Α.Θ., Ε.Υ.Δ.Α.Π., εταιρείες κινητής τηλεφωνίας κλπ.), η νομοθεσία δεν προβλέπει καμία προστασία από κατασχέσεις και πλειστηριασμούς όλων ανεξαιρέτων των περιουσιακών στοιχείων, ακόμη και της πρώτης ή και της μοναδικής κατοικίας.

ispania11bc6df3d00e1df0569_2928771 Με την υποσημείωση ότι πρέπει η αντικειμενική αξία του ακινήτου να μην υπερβαίνει το αφορολόγητο όριο πρώτης κατοικίας, προσαυξημένο κατά 50%.

Τι αλλάζει από το 2014
Αυτήν τη στιγμή, λοιπόν, το κράτος επιλέγει από 1η Ιανουαρίου να άρει υπό προϋποθέσεις τόσο την προστασία από πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας όσο και οποιουδήποτε άλλου ακινήτου, ενώ καταργείται και το όριο προστασίας από πλειστηριασμούς για οφειλές μέχρι 200.000 ευρώ.
Τι σημαίνει αυτό με λίγα λόγια; Πριν απαντήσουμε, ας ρίξουμε μια ματιά στα αποτελέσματα μιας έρευνας της Τράπεζας της Ελλάδας, από το Μάιο του 2013: εκεί βλέπουμε ότι το 23% των στεγαστικών δανείων είναι «κόκκινα». Από αυτά υπολογίζεται ότι θα προκύψουν απαιτήσεις πλειστηριασμών για περισσότερα από 180.000 ακίνητα. Ακόμα κι αν υπάρξουν τροποποήσεις του τύπου κοινωνικά κριτήρια για μακροχρόνια άνεργους κλπ., υπολογίζεται ότι μέσα στο 2014 πάνω από 25.000 σπίτια θα απειληθούν με έξωση. 25.000 οικογένειες στο δρόμο, λοιπόν…

Γιατί αυτή η κίνηση τώρα;
Πολλά μπορούν να ειπωθούν για το νόημα και τους στόχους μιας τέτοιας επίθεσης. Από τη βελτίωση της εικόνας και των ισολογισμών των τραπεζών μέχρι την απαξίωση ολόκληρων γειτονιών. Από τα χρηματιστιριακά παιχνίδια ακινήτων που θα ακολουθήσουν μέχρι τον εξαναγκασμό στην αναζήτηση στέγης με ενοίκιο, άρα άλλη μία έμεσση επίθεση στη μισθωτή εργασία. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή η κίνηση ούτε ξαφνική είναι, ούτε αποκομμένη. Είναι άλλο ένα κομμάτι στο παζλ που αποτελείται από το πέταγμα χιλιάδων εργαζόμενων στο δρόμο, τη βαρβαρότητα απέναντι στον αγώνα των κατοίκων της ΒΑ Χαλκιδικής ενάντια στα μεταλλεία χρυσού, την ιδιοτικοποίηση του νερού και τις συνεχείς επιστρατεύσεις απεργών. Για άλλη μια φορά κράτος και κεφάλαιο επιλέγει να χτυπήσει στην ίδια την κοινωνική αναπαραγωγή μας, κάνοντας όλο και δυσκολότερο το να μπορείς να ζεις με αξιοπρέπεια.

Πως απαντάμε:
Για εμάς, σαν Ανοιχτή Συνέλευση Αγώνα Κατοίκων Τούμπας, η αρπαγή κατοικίας είναι άμεση επίθεση στις ζωές μας. Η κατάσχεση της κατοικίας, όταν είναι εστία, δεν είναι απλώς κατάσχεση των «κόπων μιας ζωής», είναι λεηλασία και κατάσχεση της ιδίας της ζωής. Δεν αντιλαμβανόμαστε την κατοικία σαν ένα δικαίωμα που μας παρέχει το κράτος και θα έπρεπε να παρακαλάμε για αυτό. Αντιλαμβανόμαστε την κατοικία σαν βασική ανάγκη, σαν προϋπόθεση για μια ζωή με αξιοπρέπεια, «το κεραμίδι πάνω απ’ το κεφάλι μας», που έλεγαν και οι παππούδες μας. Ξέρουμε ότι για άλλη μια φορά τα Μ.Μ.Ε., πιστά στο ρόλο τους, θα μιλήσουν για δανειολήπτες που υπερκατανάλωναν και για «μπαταχτσήδες» που επωφελήθηκαν και τώρα πρέπει να πληρώσουν, κρύβοντας κάτω απ’ το χαλάκι ότι το μεγαλύτερο μέρος των δανείων αφορά κάλυψη αναγκών που δημιουργούνται όταν σου μειώνουν μισθούς και συντάξεις, ή ότι πολλά δάνεια θα είχαν ήδη εξοφληθεί, είτε εξολοκλήρου, είτε στο μεγαλύτερο μέρος τους, αν αυτά δε χρεώνονταν με υπέρογκους τόκους. Αλλά τίποτα δεν μπορεί να κρύψει το γεγονός ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με τον πιο ωμό εκβιασμό πάνω σε μία από τις πιο βασικές ανάγκες του ανθρώπου. Και για αυτό δεν το διαπραγματευόμαστε με καμία τράπεζα, με κανένα αφαλιστικό ταμείο.

ispania936e1d339d4c697e_292877
Απαιτούμε και διεκδικούμε να μην πεταχτεί κανένας άνθρωπος στο δρόμο!
Ως Ανοιχτή Συνέλευση Αγώνα Κατοίκων Τούμπας, εδώ και χρόνια, έχουμε βάλει σαν πρώτο στόχο να αγωνιζόμαστε συλλογικά και αδιαμεσολάβητα σε επίπεδο γειτονιάς. Έτσι και τώρα, απέναντι στην απειλή των πλειστηριασμών, δεν κάνουμε πίσω, αλλά διεκδικούμε τα αυτονόητο: τη στέγαση! Θεωρώντας ότι οι κατασχέσεις θα εγκαινιάσουν πιθανότατα μία νέα φάση κοινωνικής σύγκρουσης, πιστεύουμε ότι είναι άμεση ανάγκη, όλοι μαζί, να συσπειρωθούμε και να οργανώσουμε από κοινού ένα νέο μαζικό κίνημα που θα εξαπλωθεί στις γειτονιές και δεν θα επιτρέψει να πραγματοποιηθούν κατασχέσεις και πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας. Με κινητοποιήσεις σε τράπεζε, ασφαλιστικά ταμεία και ειρηνοδικεία, με αυτομειώσεις ενοικίων, με κατάληψη στα ίδια μας τα σπίτια ή και σε άδεια σπίτια, θέλουμε να χτίσουμε ένα δίκτυο αλληλεγγύης που θα καταφέρει να απαντήσει άμεσα στις εξώσεις. Το παράδειγμα αντίστοιχων κινημάτων στις άλλες χώρες για το ίδιο θέμα (Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία) αλλά και το δικό μας κίνημα υπεράσπισης των αυθαιρέτων σπιτιών από τις κατεδαφίσεις την δεκαετία του ‘80-‘90 μας δείχνουν τον δρόμο του αγώνα.
Να μην αφήσουμε καμία οικογένεια-κανένα άνθρωπο, ανέστιο που θα ζει στο δρόμο και θα περιφέρεται σε ανοίκειους χώρους, να μην αφήσουμε κανένα σπίτι άδειο, ενώ την ίδια στιγμή κάποιοι στερούνται κατοικίας.
Όχι, στους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας!
 

                                 Ανοιχτή Συνέλευση Αγώνα Κατοίκων Τούμπας 

                                    Κάθε Τετάρτη στις 19:00 συνέλευση γειτονιάς

 

ΔΙΗΜΕΡΟ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ γιατί φέτος το χειμώνα σίγουρα δεν τη βγάζουμε…

afisa_touba_2013

                         Γιατί φέτος το χειμώνα σίγουρα δε τη βγάζουμε!

Βιώνοντας τα τελευταία χρόνια την άγρια υποτίμηση του βιοτικού μας επιπέδου και την βίαιη καταστολή και ποινικοποίηση κάθε αγώνα που επιχειρεί να αντισταθεί σ΄ αυτήν την επίθεση, η αντίληψη ότι τίποτα πλέον δεν μπορεί να αλλάξει, ότι μένει μόνο να αποδεχτούμε το αβέβαιο μέλλον που μας περιμένει, έχει παγιωθεί σε ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Είναι στ’ αλήθεια αυτή η επιλογή μονόδρομος; και που τελικά θα βρεθούμε στο τέλος αυτού;

Η παράνοια του συστήματος δεν φαίνεται να βάζει όρια στις επιδιώξεις του. Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι περνούν καθημερινά το κατώφλι του Ο.Α.Ε.Δ., οι μισθοί βρίσκονται σε επίπεδα εξαθλίωσης, τα αυξημένα τιμολόγια του ρεύματος, της θέρμανσης και η περαιτέρω εμπορευματοποίηση της υγείας κάνουν  βασικές μας ανάγκες να μοιάζουν με είδος πολυτελείας. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, επιβάλλονται χαράτσια και  φόροι, στο βαθμό που έχουμε καταλήξει να κάνουν εκκαθαριστικό και να πληρώνουν ακόμα και άνθρωποι που δεν έχουν δουλειά, με τη βλακώδη αιτιολογία ότι έχουν ένα αμάξι ή ότι εισέπρατταν το  επίδομα ανεργίας!

Ακούμε και διαβάζουμε συνέχεια για  ανάπτυξη, successstory, έξοδο από την κρίση, πρωτογενές πλεόνασμα και επενδυτές από όλο τον κόσμο που στριμώχνονται στο γραφείο του υπουργού οικονομικών Στουρνάρα. Τι ακριβώς μας περιμένει στον απόηχο όλων αυτών; Ιδιωτικοποίηση του νερού, απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, κλείσιμο νοσοκομείων και σχολείων που κρίνονται ασύμφορα, μειώσεις σε συντάξεις,  κατασχέσεις καταθέσεων με διαδικασίες εξπρές  και κατασχέσεις πρώτης κατοικίας.

Καθώς ολοένα  και περισσότερα κομμάτια της  κοινωνίας φτωχοποιούνται,  η νοητή γραμμή που χωρίζει το νόμιμο από το παράνομο, όσο και αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, είναι πιο θολή πλέον για όλους. Οι εργαζόμενοι βλέπουν τις απεργίες τους να ποινικοποιούνται μέσω των επιστρατεύσεων, οι μαθητές τις καταλήψεις τους, ενώ στην καθημερινότητα μας το ένστικτο της αυτοσυντήρησης  οδηγεί πολλούς ανθρώπους σε πράξεις που έμπρακτα αμφισβητούν παλιότερες νοοτροπίες. Επανασύνδεση του κομμένου ρεύματος, άρνηση/αδυναμία πληρωμής του εισιτηρίου στα ΜΜΜ, πέρασμα της μπάρας των διοδίων χωρίς αντίτιμο μαρτυρούν μια κατάσταση αμφισβήτησης της θεωρούμενης ως νομιμότητα. Κάθε αγώνας που γεννιέται υπό αυτές τις συνθήκες έχει να αντιμετωπίσει τη  σωματική και ψυχολογική βία της εξουσίας. Νόμιμο είναι να δουλεύεις, να πληρώνεις και να σκύβεις το κεφάλι. Παράνομο είναι να θέλεις να ζήσεις με αξιοπρέπεια και να αντιδράς σε ότι έχουν αποφασίσει για το «καλό» σου οι πεφωτισμένοι ηγέτες μας. Αν είσαι καθηγήτρια ή δάσκαλος παίζεις με το μέλλον των παιδιών, αν είσαι γιατρός ή νοσηλευτής παίζεις με την υγεία των ασθενών. Αν είσαι λιμενεργάτης σαμποτάρεις την τουριστική περίοδο, αν είσαι εργάτης στο τραμ ή το μετρό δεν αφήνεις τους ανθρώπους να πάνε στη δουλειά τους. Αν είσαι κάτοικος στη B.A. Χαλκιδική και θέλεις να έχεις καθαρό αέρα και νερό μπορεί να βρεθείς στη φυλακή.Αν δεν αφήνεις στην ησυχία τους τα  άδεια και ερημωμένα κτίριακαι πας και τα καταλαμβάνεις για να τους δώσεις ζωή «διαταράσσεις την οικιακή ειρήνη». Αν είσαι μετανάστης ή αντιφασίστας σου ξημερώνει  μια «χρυσή αυγή».

Έχουμε παρακολουθήσει τη γνωστή τακτική του ‘διαίρει και βασίλευε’ να  εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας μέσω των καναλιών, σε στημένους  τηλε-διαλόγους πολιτικών-δημοσιογράφων.  Στόχος η καταστολή των αγώνων  και ο διασυρμός των αγωνιζόμενων, είτε σε εργασιακούς  χώρους, είτε στην κατασκευή μεγάλων  έργων, στην εκπαίδευση ή στην υγεία,  ώστε κάθε κοινωνική ομάδα που αγωνίζεται να μην συνδέεται  με την  άλλη. Το κράτος έντεχνα καλλιεργεί μια  συντηρητική –ακροδεξιά   πολιτική  στα κενά της οποίας ήρθε και κούμπωσε  η χρυσή  αυγή για  να ενισχύσει τον ήδη υπάρχον κοινωνικό  ρατσισμό/φασισμό.  Έτσι στα πογκρόμ  και  τις  δολοφονίες μεταναστών το κράτος απαντάει με στρατόπεδα συγκέντρωσης και  απελάσεις. Παράλληλα εισάγει  τη θεωρία  των 2 άκρων και ενώ έχει την ίδια   ατζέντα  με τη χρυσή αυγή:  εμφανίζεται ως η μέση λύση εξισώνοντας τη μισανθρωπική ιδεολογία του ναζισμού με τους κοινωνικούς αγώνες (όπως στην περίπτωση του αγώνα ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στη Β.Α. Χαλκιδική).

H εμμονή του συστήματος να δηλητηριάζει τις σχέσεις μας, να  μας απομονώνει  από όλους όσους αντιμετωπίζουμε τα ίδια προβλήματα προωθώντας  τον κοινωνικό κανιβαλισμό,   είναι  ο βασικός πυλώνας   πάνω στον οποίο στηρίζεται το  κεφάλαιο  για να ξεπεράσει την κρίση του. Ταυτόχρονα όμως μας φανερώνει ποιος ακριβώς είναι ο φόβος τους και ποια θα πρέπει να είναι η δική μας επιλογή. Είναι ο δρόμος των αδιαμεσολάβητων συλλογικών αγώνων αυτός που μπορεί να μας εγγυηθεί ότι μπορούμε να πετύχουμε πιο πολλά μαζί,  παρά χώρια.

Παρακολουθώντας όλα αυτά που συμβαίνουν, εμείς στην Ανοιχτή Συνέλευση Αγώνα Κατοίκων Τούμπας(Α.Σ.Α.Κ.Τ.) θεωρούμε ότι η αποδοχή της ήττας  δεν μπορεί  να είναι μέσα στις επιλογές μας.  Οι εικόνες από τον κόσμο έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Άνθρωποι στην Τουρκία, τη Βραζιλία, την Αίγυπτο, αντισταθήκαν πρωτίστως στη δύναμη της συνήθειας που τους καθιστούσε αδρανείς και απομονωμένους στον καναπέ του σπιτιού τους.  Επιλέγουμε να αντισταθούμε και αυτό σημαίνει ότι οικοδομούμε τον άλλο δρόμο που θα μας οδηγήσει στην έξοδο από την τωρινή πραγματικότητα. Αυτό σημαίνει ότι παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας, κάνουμε  αισθητή   την παρουσία μας σε επίπεδο γειτονιάς, σε μικρές και μεγάλες εστίες αντίστασης για ζητήματα που αφορούν την καθημερινότητα μας όπως η υγεία, το ρεύμα, η θέρμανση, η στέγη, η τροφή, το νερό.

Τα τελευταία 2 χρόνια έχουμε βρεθεί πολλές φορές στη ΔΕΗ της Παπαναστασίου απαιτώντας την άμεση επανασύνδεση του ρεύματος και το διακανονισμό σύμφωνα με τις δυνατότητες του εκάστοτε γείτονα μας, έχουμε μπλοκάρει την είσπραξη του 5ευρω στα νοσοκομεία, πετύχαμε την επανασύνδεση του φυσικού αερίου σε γείτονά μας από τη ΔΕΠΑ. Στο  κατειλημμένο Κοινωνικό Κέντρο Αγώνα, κάθε Πέμπτη μαγειρεύουμε και τρώμε όλοι μαζί με ελεύθερη συνεισφορά. Επίσης  στο χώρο στεγάζεται  η ομάδα φωτογραφίας κάμπιοι-κάμπιες και η ποδοσφαιρική ομάδα Προοδευτική – Έκρηξη Τούμπας.

Η  Α.Σ.Α.Κ.Τ.  είναι ένα κοινωνικό εγχείρημα γειτονιάς που φιλοδοξεί  να δημιουργήσει μια νέα κουλτούρα ενάντια σ’ αυτή  που κυριαρχεί. Αυτά τα 2 χρόνιαέχουμε αναπτύξει μεταξύ μας σχέσεις αλληλεγγύης και αγώνα, τις οποίες προσπαθούμε να διευρύνουμε προσδοκώντας στη  συμμετοχή όλο και περισσότερων ανθρώπων. Γιατί τα θεμέλια του συστήματος τρίζουν  κάθε φορά που απέναντι στην ατομικότητα προτάσσουμε τη συλλογικότητα, απέναντι στην εκμετάλλευση  την  αλληλεγγύη,   απέναντι   στον   ανταγωνισμό την  ισότητα,  απέναντι στην ιδιοκτησία την κοινοκτημοσύνη, απέναντι  στην καταστολή την ελευθερία. Να υπερασπιστούμε τις ανάγκες, να οργανώσουμε κοινούς αγώνες στη γειτονιά μας, να τα φέρουμε όλα τούμπα!

                                 Ανοιχτή Συνέλευση Αγώνα Κατοίκων Τούμπας

Ούτε αυτοκτονίες ούτε καταθλίψεις σε κάθε γειτονιά στέκια και καταλήψεις

Το πρωί της 02/09 εκκενώνεται η κατάληψη του Ορφανοτροφείου στην Τούμπα  και συλλαμβάνονται οι 7 κάτοικοι του κτιρίου.

Δεν είναι κάτι που δεν περιμέναμε παρακολουθώντας τις τελευταίες αυγουστιάτικες εξελίξεις με εκκενώσεις καταλήψεων-στεκιών σε Πάτρα, Μεσολόγγι και Ιωάννινα. Παράλληλα, με τις διώξεις και φυλακίσεις κατοίκων της Β.A. Χαλκιδικής, τις επιστρατεύσεις καθηγητών και το μαύρο στην ερτ. Η κυβερνητική πολιτική επελαύνει σαν οδοστρωτήρας στις ζωές μας ποινικοποιώντας και καταστέλλοντας μικρούς και μεγάλους καθημερινούς αγώνες.

Μειώσεις μισθών και απολύσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, αυξήσεις στη φορολογία και στις εισφορές των ασφαλιστικών ταμείων, επιβολή νέων δυσβάσταχτων φόρων και χαρατσιών, αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ και στη θέρμανση, εισαγωγή του 5ευρου στα δημόσια νοσοκομεία και τώρα κάτι ακόμα χειρότερο πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας! Η σημερινή κατάσταση είναι τραγική για πολλούς από εμάς και το μέλλον φαντάζει δυσοίωνο σαν μαύρο σύννεφο πάνω από τα κεφάλια μας. Πρόσωπα παγωμένα, κατάθλιψη, φυγή στο εξωτερικό και αυτοκτονίες, απαισιοδοξία για το τι μέλει γενέσθαι.

                                                         Αρκετά! 

Θεωρούμε ότι η απάντηση σε όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας πρέπει να έρθει μόνο μέσα από συλλογικές διαδικασίες αδιαμεσολάβητων κοινωνικών αγώνων και γι’ αυτό στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες στις καταλήψεις οι οποίες δέχονται επίθεση, εντείνοντας τους αγώνες αυτούς. Διότι η πρακτική της κατάληψης  πάντα αποτελούσε και συνεχίζει να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι αυτών των αγώνων αφού προκύπτει μέσα από αυτούς. Οι καταλήψεις εμφανίζονται άλλοτε ως κοινωνικά κέντρα και στέκια που φιλοξενούν ιδέες, δομές και δραστηριότητες πολιτικών και κοινωνικών κινημάτων και άλλοτε ως μέσα άσκησης πίεσης στο κράτος και σε θεσμικούς φορείς, όπως είναι οι προσωρινές καταλήψεις εργασιακών και πανεπιστημιακών χώρων από εργαζόμενους και φοιτητές, οι καταλήψεις σχολίων από μαθητές, οι καταλήψεις δημαρχείων, νοσοκομείων, εφοριών και ΔΕΗ. Προκύπτουν μέσα από τις ανάγκες των αγώνων αλλά και επιστρέφουν σε αυτούς εμπλουτίζοντάς τους με νέα βιώματα, νέα περιεχόμενα και δομές. Σ’ αυτούς τους χώρους χτίζουμε άμεσες οριζόντιες σχέσεις, η διαφορετικότητα βρίσκει ελεύθερο έδαφος να εκφραστεί, η ψυχαγωγία γίνεται χωρίς τη διαμεσολάβηση του χρήματος.

                                                    Ως εδώ! Basta!

Αρκετοί μπορεί να σκεφτούν «και μένα τι με νοιάζει, αφού δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα, και με τις απεργίες δεν έγινε και τίποτα, ποιος θυμάται τους αγανακτισμένους».

Πρέπει να καταλάβουμε ότι τα πράγματα δεν αλλάζουν μαγικά, να μην περιμένουμε πεφωτισμένους ηγέτες που θα κάνουνε μαγικά κόλπα και θα σώσουν την κατάσταση. Άλλωστε η ιστορία μας διδάσκει ότι οι πολιτικοί, οι τεχνοκράτες, τα αφεντικά, οι φασίστες λειτουργούν προς όφελος τους απέναντι σε όλους εμάς εργαζόμενους / άνεργους ντόπιους και μετανάστες. Όλοι εμείς χρειαζόμαστε χώρο για να καλύψουμε τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας, με βασικότερη από όλες την ανάγκη να συναντηθούμε, να επικοινωνήσουμε και να δράσουμε απέναντι στη λεηλασία των ζωών μας!

 

Πέρα από τις καταγγελτικές μπούρδες περί ανομίας του Υπουργού Δικαιοσύνης Δένδια (ο κακός από την ταινία theparty) μιλάμε για κτίρια εγκαταλελειμμένα και κατεστραμμένα για πολλά χρόνια που ανοίχτηκαν καθαρίστηκαν, συντηρήθηκαν και στέγασαν τις επιθυμίες και τις ανάγκες ανθρώπων που φαντάζονται τον κόσμο διαφορετικά.

Σήμερα που οι ζωές χιλιάδων ανθρώπων ποινικοποιούνται, πρέπει να συναντηθούμε και να δράσουμε. Θεωρούμε λοιπόν τις καταλήψεις ως πραγματικούς χώρους και πεδία ζύμωσης κοινωνικών αγώνων και αδιαμφισβήτητα κομμάτια του ανταγωνιστικού κινήματος. Κατ’ επέκταση η επίθεση που δέχονται από το κράτος και τους φασίστες οδηγεί στην αποδυνάμωση των κοινωνικών αντιστάσεων σε μια περίοδο όπου η αλληλεγγύη και η συλλογική αντίσταση είναι πιο απαραίτητες από ποτέ.

                           ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

                             ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ

                                 Αλληλεγγύη στην κατάληψη ορφανοτροφείο!

                                       Να γεμίσει ο τόπος καταλήψεις

                    Ελάτε να συναντηθούμε, να μιλήσουμε και να αγωνιστούμε μαζί!

                                      Συνέλευση κάθε Τετάρτη στις 19:00

                                  Συλλογική κουζίνα κάθε Πέμπτη στις 14:00

                            

Να μην πούμε το νερό νεράκι!

Παράπονο δεν είχαμε αυτήν τη χρονιά, την αλήθεια να τη λέμε! Και αυξήσεις σε ρεύμα/πετρέλαιο/φυσικό αέριο είχαμε, και επιστρατεύσεις απεργών είχαμε (καθηγητές, εργαζόμενοι του μετρό κ.ά.), και κλείσιμο της Ε.Ρ.Τ. είχαμε, όχι, παράπονο δεν έχουμε! Αλλά το κερασάκι στην τούρτα είναι αυτό που ετοιμάζεται τώρα: η ιδιωτικοποίηση της Ε.Υ.Α.Θ.

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: προφανώς και δε μας ενδιαφέρει να υπερασπιστούμε καμία Ε.Υ.Α.Θ. και κανένα «κράτος πρόνοιας» (αν υπάρχει, πλέον, κάτι τέτοιο), μιας και σε αυτά βλέπουμε ακριβώς την ίδια σχέση εκμετάλλευσης που βλέπουμε και σε ιδιωτικές εταιρείες, απλά διανθισμένη από ένα «δημοκρατικό» προφίλ. Μας ενδιαφέρει, όμως, αυτό: το νερό είναι απολύτως αναγκαίο για τη διαβίωση μας, δεν υπάρχει υποκατάστατο και ούτε εναλλακτική λύση. Επομένως, δε θα έπρεπε να ανήκει σε καμία εταιρεία και σε κανένα κράτος, θα έπρεπε να ανήκει σε όλους εμάς που βλέπουμε μέρα με τη μέρα το επίπεδο της ζωής μας να πέφτει κατακόρυφα. Έχουμε την ανάγκη να έχουμε ελεύθερη πρόσβαση στα δίκτυα νερού, και κάθε απόπειρα περίφραξης τους είναι κομμάτι της συνολικότερης επίθεσης σε ό,τι έχει το γνώρισμα του «κοινού»: οι πλατείες που γεμίζουν τραπεζοκαθίσματα από τις παρακείμενες καφετέριες, τα νοσοκομεία που είτε κλείνουν είτε βάζουν εισπρακτικούς μηχανισμούς, τα βουνά που καταστρέφονται για να βγάλουν το χρυσό που έχουν μέσα τους…

Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που επιχειρείται κάτι τέτοιο –η ιδιωτικοποίηση του νερού είναι γεγονός για δεκάδες χώρες ανά τον πλανήτη ήδη από τη δεκαετία του ’90. Δεν μένει παρά να ρίξουμε μια ματιά στο τι συνέβη σε αυτές τις χώρες, για να δούμε τι μας περιμένει σύντομα εδώ. Ιδιωτικοποίηση του νερού, λοιπόν, σημαίνει[1]:

  • Μαζικές απολύσεις: το πρώτο πράγμα που συνέβη όταν η Θάτσερ εμπορευματοποίησε τα δίκτυα νερού ήταν η απόλυση του 25% από αυτούς που εργάζονταν σε αυτά. Το ίδιο συνέβη στην Αυστραλία, στην κεντρική Ευρώπη και αλλού.
  • Αύξηση των τιμών: προφανώς όταν υπάρχει μονοπώλιο (και στο νερό υπάρχει μονοπώλιο), οι τιμές εύκολα μπορούν να εκτοξευτούν στην κορυφή… 100% οι αυξήσεις στην Αγγλία, 400% στις Φιλιππίνες και πάει λέγοντας. Να δούμε που θα τα βρίσκουμε να τα πληρώνουμε, όταν οι περισσότεροι από εμάς είτε δεν έχουμε δουλειά, είτε πληρωνόμαστε με ψίχουλα.
  • Μείωση της ποιότητας του νερού: σε όλες τις χώρες όπου ιδιωτικοποιήθηκε το νερό παρατηρήθηκαν ελλείψεις στους ελέγχους των δικτύων, στις επιδιορθώσεις βλαβών και στις απολυμάνσεις μιας και όλα αυτά… κοστίζουν! Και κανένας έμπορος δεν είναι διατεθειμένος να σκορπάει λεφτά έτσι –οι μολύνσεις και οι ασθένειες, βέβαια, σκορπιούνται από εδώ κι από ‘κεί.
  • Διακοπή παροχής για απλήρωτους λογαριασμούς: οι ιδιωτικές εταιρείες δεν έχουν κανένα λόγο να κάνουν τα «στραβά μάτια» στα νοικοκυριά που αδυνατούν να πληρώσουν το λογαριασμό νερού. Για κάποιους/ες από εμάς θα είναι, πλέον, πολύ δύσκολο να ικανοποιούμε έστω και τις βασικές ανάγκες…

Ναι, το μέλλον προβλέπεται δυσοίωνο… Και θα συνεχίσει να είναι έτσι εάν δεν αντιληφθούμε το εξής: η ιδιωτικοποίηση του νερού είναι κάτι που μας αφορά όλους και όλες!

Μας αφορά γιατί δε θέλουμε να πληρώνουμε για την ικανοποίηση αναγκών απόλυτα βασικών για τη διαβίωση μας.

Μας αφορά γιατί δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι κάποιος θα γυρίζει ένα διακόπτη στερώντας μας ανάγκες όπως το να πίνουμε νερό, να μαγειρεύουμε, να πλενόμαστε κλπ.

Μας αφορά γιατί ερμηνεύουμε αυτήν την κίνηση σαν κομμάτι της συνολικότερης επίθεσης που δεχόμαστε τα τελευταία χρόνια: χαράτσια, μειώσεις μισθών και συντάξεων, απολύσεις.

Για όλους αυτούς τους λόγους είναι απαραίτητο να υπερασπιστούμε τις ζωές και τις ανάγκες μας από όλους αυτούς που τις βλέπουν μόνο σαν τρόπο κερδοφορίας. Μακριά από ελπίδες για επιστροφή στο κράτος πρόνοιας, μακριά από αυταπάτες τύπου «δημοψήφισμα για το νερό» που το μόνο που κάνουν είναι να καλλιεργούν ένα αίσθημα παραίτησης και ανάθεσης, μακριά και από «αυτοδιαχειριστικές» λογικές τύπου «να γίνουμε εμείς οι μέτοχοι», να αντιτάξουμε τα βασικά: δε θα αφήσουμε κανένα να μας υποτιμήσει περισσότερο! Να υπερασπιστούμε τις ανάγκες μας, να μην πούμε το νερό νεράκι!

                                 Ανοιχτή Συνέλευση Αγώνα Κατοίκων Τούμπας


[1] Τα αριθμητικά δεδομένα προέρχονται από το βιβλίο «Νερό υπό πίεση», εκδ. Αντισχολείο, 2010.