Παράπονο δεν είχαμε αυτήν τη χρονιά, την αλήθεια να τη λέμε! Και αυξήσεις σε ρεύμα/πετρέλαιο/φυσικό αέριο είχαμε, και επιστρατεύσεις απεργών είχαμε (καθηγητές, εργαζόμενοι του μετρό κ.ά.), και κλείσιμο της Ε.Ρ.Τ. είχαμε, όχι, παράπονο δεν έχουμε! Αλλά το κερασάκι στην τούρτα είναι αυτό που ετοιμάζεται τώρα: η ιδιωτικοποίηση της Ε.Υ.Α.Θ.

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: προφανώς και δε μας ενδιαφέρει να υπερασπιστούμε καμία Ε.Υ.Α.Θ. και κανένα «κράτος πρόνοιας» (αν υπάρχει, πλέον, κάτι τέτοιο), μιας και σε αυτά βλέπουμε ακριβώς την ίδια σχέση εκμετάλλευσης που βλέπουμε και σε ιδιωτικές εταιρείες, απλά διανθισμένη από ένα «δημοκρατικό» προφίλ. Μας ενδιαφέρει, όμως, αυτό: το νερό είναι απολύτως αναγκαίο για τη διαβίωση μας, δεν υπάρχει υποκατάστατο και ούτε εναλλακτική λύση. Επομένως, δε θα έπρεπε να ανήκει σε καμία εταιρεία και σε κανένα κράτος, θα έπρεπε να ανήκει σε όλους εμάς που βλέπουμε μέρα με τη μέρα το επίπεδο της ζωής μας να πέφτει κατακόρυφα. Έχουμε την ανάγκη να έχουμε ελεύθερη πρόσβαση στα δίκτυα νερού, και κάθε απόπειρα περίφραξης τους είναι κομμάτι της συνολικότερης επίθεσης σε ό,τι έχει το γνώρισμα του «κοινού»: οι πλατείες που γεμίζουν τραπεζοκαθίσματα από τις παρακείμενες καφετέριες, τα νοσοκομεία που είτε κλείνουν είτε βάζουν εισπρακτικούς μηχανισμούς, τα βουνά που καταστρέφονται για να βγάλουν το χρυσό που έχουν μέσα τους…

Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που επιχειρείται κάτι τέτοιο –η ιδιωτικοποίηση του νερού είναι γεγονός για δεκάδες χώρες ανά τον πλανήτη ήδη από τη δεκαετία του ’90. Δεν μένει παρά να ρίξουμε μια ματιά στο τι συνέβη σε αυτές τις χώρες, για να δούμε τι μας περιμένει σύντομα εδώ. Ιδιωτικοποίηση του νερού, λοιπόν, σημαίνει[1]:

• Μαζικές απολύσεις: το πρώτο πράγμα που συνέβη όταν η Θάτσερ εμπορευματοποίησε τα δίκτυα νερού ήταν η απόλυση του 25% από αυτούς που εργάζονταν σε αυτά. Το ίδιο συνέβη στην Αυστραλία, στην κεντρική Ευρώπη και αλλού.
• Αύξηση των τιμών: προφανώς όταν υπάρχει μονοπώλιο (και στο νερό υπάρχει μονοπώλιο), οι τιμές εύκολα μπορούν να εκτοξευτούν στην κορυφή… 100% οι αυξήσεις στην Αγγλία, 400% στις Φιλιππίνες και πάει λέγοντας. Να δούμε που θα τα βρίσκουμε να τα πληρώνουμε, όταν οι περισσότεροι από εμάς είτε δεν έχουμε δουλειά, είτε πληρωνόμαστε με ψίχουλα.
• Μείωση της ποιότητας του νερού: σε όλες τις χώρες όπου ιδιωτικοποιήθηκε το νερό παρατηρήθηκαν ελλείψεις στους ελέγχους των δικτύων, στις επιδιορθώσεις βλαβών και στις απολυμάνσεις μιας και όλα αυτά… κοστίζουν! Και κανένας έμπορος δεν είναι διατεθειμένος να σκορπάει λεφτά έτσι –οι μολύνσεις και οι ασθένειες, βέβαια, σκορπιούνται από εδώ κι από ‘κεί.
• Διακοπή παροχής για απλήρωτους λογαριασμούς: οι ιδιωτικές εταιρείες δεν έχουν κανένα λόγο να κάνουν τα «στραβά μάτια» στα νοικοκυριά που αδυνατούν να πληρώσουν το λογαριασμό νερού. Για κάποιους/ες από εμάς θα είναι, πλέον, πολύ δύσκολο να ικανοποιούμε έστω και τις βασικές ανάγκες…

Ναι, το μέλλον προβλέπεται δυσοίωνο… Και θα συνεχίσει να είναι έτσι εάν δεν αντιληφθούμε το εξής: η ιδιωτικοποίηση του νερού είναι κάτι που μας αφορά όλους και όλες!

Μας αφορά γιατί δε θέλουμε να πληρώνουμε για την ικανοποίηση αναγκών απόλυτα βασικών για τη διαβίωση μας.

Μας αφορά γιατί δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι κάποιος θα γυρίζει ένα διακόπτη στερώντας μας ανάγκες όπως το να πίνουμε νερό, να μαγειρεύουμε, να πλενόμαστε κλπ.

Μας αφορά γιατί ερμηνεύουμε αυτήν την κίνηση σαν κομμάτι της συνολικότερης επίθεσης που δεχόμαστε τα τελευταία χρόνια: χαράτσια, μειώσεις μισθών και συντάξεων, απολύσεις.

Για όλους αυτούς τους λόγους είναι απαραίτητο να υπερασπιστούμε τις ζωές και τις ανάγκες μας από όλους αυτούς που τις βλέπουν μόνο σαν τρόπο κερδοφορίας. Μακριά από ελπίδες για επιστροφή στο κράτος πρόνοιας, μακριά από αυταπάτες τύπου «δημοψήφισμα για το νερό» που το μόνο που κάνουν είναι να καλλιεργούν ένα αίσθημα παραίτησης και ανάθεσης, μακριά και από «αυτοδιαχειριστικές» λογικές τύπου «να γίνουμε εμείς οι μέτοχοι», να αντιτάξουμε τα βασικά: δε θα αφήσουμε κανένα να μας υποτιμήσει περισσότερο! Να υπερασπιστούμε τις ανάγκες μας, να μην πούμε το νερό νεράκι!

                                 Ανοιχτή Συνέλευση Αγώνα Κατοίκων Τούμπας