Κειμενο αλληλεγγυης στις καταληψεις

«…Τι με νοιάζουν εμένα οι καταλήψεις; Το θέμα είναι τι θα κάνουμε να σταματήσουμε αυτήν την κατρακύλα…»

(Σχόλια περαστικών κατά τη διάρκεια μοιράσματος κειμένων στην πορεία αλληλεγγύης για τις καταλήψεις στην γειτονιά της Τούμπας)

ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ

Στα πλαίσια της οικονομικής εξυγίανσης και του ξεπεράσματος της κρίσης προωθούνται με μεγάλη ένταση, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, μέτρα και πολιτικές που στόχο έχουν την υποβάθμιση της ζωής μας σε όλους τους τομείς της καθημερινότητάς μας: Μειώσεις μισθών και απολύσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, αυξήσεις στη φορολογία και στις εισφορές των ασφαλιστικών ταμείων, επιβολή νέων δυσβάσταχτων φόρων και χαρατσιών, αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ και στη θέρμανση, εισαγωγή του 5ευρου στα δημόσια νοσοκομεία. Κάθε μέρα που περνάει αναγκαζόμαστε να έρθουμε αντιμέτωποι/ες με ένα σπίτι που δεν έχει ρεύμα γιατί μας το έκοψε η ΔΕΗ, να πληρώσουμε τον φόρο που αντιστοιχεί στο «υπέρογκο» ετήσιο εισόδημά μας, να ψάξουμε για δουλειά, να φοβόμαστε μήπως είμαστε στη λίστα αυτών που θα βγουν σε διαθεσιμότητα, να σκεφτούμε πως θα ζεστάνουμε τα σπίτια μας.

Είναι ιστορικά επιβεβαιωμένο ότι όταν υπάρχουν συλλογικές και οργανωμένες αντιστάσεις σε τέτοιου είδους ζητήματα, τότε το κράτος επιχειρεί να τις αποδυναμώσει. Θα χαρακτηρίσει παράνομους ή καταχρηστικούς τους κοινωνικούς αγώνες, κάνοντας επίκληση στην ηθική του συντηρητικού κομματιού της κοινωνίας, και θα προσπαθήσει να τους καταστείλει. Η προσπάθεια αυτή αποτυπώνεται στην άγρια καταστολή του αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής ενάντια στα μεταλλεία χρυσού, στην εισβολή των Ματ στην πρυτανεία του Ιόνιου Πανεπιστημίου και τη σύλληψη 28 φοιτητών, στην απειλή εκκένωσης της κατάληψης των φοιτητικών εστιών καλαμαριάς του ΠΑ.ΜΑΚ., στην εκκένωση της κατάληψης της Χαλυβουργίας και των εργολαβικών εργαζομένων του Α.Π.Θ., στην εκκένωση της Βίλας Αμαλίας, του στεκιού στην ΑΣΟΕΕ, της κατάληψης Σκαραμαγκά, της κατάληψης Δέλτα στη Θεσσαλονίκη και στην αστυνομική επέμβαση στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη.

Θεωρούμε ότι η απάντηση σε όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας πρέπει να έρθει μόνο μέσα από συλλογικές διαδικασίες αδιαμεσολάβητων κοινωνικών αγώνων και γι’ αυτό στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες στις καταλήψεις οι οποίες δέχονται επίθεση, εντείνοντας τους αγώνες αυτούς. Διότι η πρακτική της κατάληψης  πάντα αποτελούσε και συνεχίζει να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι αυτών των αγώνων αφού προκύπτει μέσα από αυτούς. Οι καταλήψεις εμφανίζονται άλλοτε ως κοινωνικά κέντρα και στέκια που φιλοξενούν ιδέες, δομές και δραστηριότητες πολιτικών και κοινωνικών κινημάτων και άλλοτε ως μέσα άσκησης πίεσης στο κράτος και σε θεσμικούς φορείς, όπως είναι οι καταλήψεις εργασιακών και πανεπιστημιακών χώρων από εργαζόμενους και φοιτητές, οι καταλήψεις δημαρχείων, νοσοκομείων, εφοριών και ΔΕΗ. Προκύπτουν μέσα από τις ανάγκες των αγώνων αλλά και επιστρέφουν σε αυτούς εμπλουτίζοντάς τους με νέα βιώματα, νέα περιεχόμενα και δομές. Σ’ αυτούς τους χώρους χτίζουμε άμεσες οριζόντιες σχέσεις, η διαφορετικότητα βρίσκει ελεύθερο έδαφος να εκφραστεί, η ψυχαγωγία γίνεται χωρίς τη διαμεσολάβηση του χρήματος.

Καταλήψεις όπως  η Terra incognita και η Φάμπρικα Υφανέτ γεννήθηκαν μέσα από την συνάντηση ανθρώπων στα πλαίσια του κινήματος της αντιπαγκοσμιοποίησης, η κατάληψη Δέλτα μέσα από τις φοιτητικές κινητοποιήσεις του 2006-07. Μέσα από την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, και σε ένα κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο είχαν ήδη αρχίσει να φαίνονται τα πρώτα σημάδια της κρίσης,  ξεπήδησε ένα πλήθος καταλήψεων που είχαν είτε βραχυπρόθεσμο χαρακτήρα για την διεκδίκηση αιτημάτων, είτε πιο μακροπρόθεσμο όπως ο ελεύθερος κοινωνικός χώρος Σχολείο και οι καταλήψεις πρώην στρατοπέδων με σκοπό τη μετατροπή τους σε εκτάσεις περιαστικής καλλιέργειας. Το ίδιο διάστημα συγκροτήθηκαν και πολλές συνελεύσεις γειτονιάς.

Η ΑνοιχτήΣυνέλευση Αγώνα ΚατοίκωνΤούμπας  πήρε σάρκα και οστά στην πλατεία του Αγίου Θεράποντα το καλοκαίρι του 2011, με σκοπό την αυτοοργάνωση σε επίπεδο γειτονιάς και την αντίσταση στην γενικευμένη υποβάθμιση της ζωής μας. Το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου κατέλαβε το κτίριο στο οποίο στεγαζόταν παλιά το Νεανικό Σταυροδρόμι και τον τελευταίο καιρό παρέμενε άδειο. Σκοπός αυτής της κίνησης ήταν να βρεθεί ένα μέρος όπου θα μπορούσε να πραγματοποιείται η συνέλευση τις κρύες και βροχερές μέρες του χειμώνα αλλά και για να αποκτήσει η γειτονιά ένα σημείο αναφοράς και ένα χώρο συνάντησης για την ανάπτυξη κοινωνικών αγώνων και την οργάνωση δομών αλληλεγγύης, έξω από τη λογική της αντιπροσώπευσης, του κέρδους και του εμπορεύματος.  Εν κατακλείδι η κίνηση για κατάληψη συνοψίζεται στο εξής: Αρνούμαστε να πληρώσουμε για να στεγάσουμε τις ανάγκες μας, να συζητήσουμε και να οργανώσουμε τους αγώνες μας.  Τα θέματα με τα οποία έχουμε ασχοληθεί είναι τα χαράτσια, οι παρεμβάσεις σε εργολάβους και υποκαταστήματα της ΔΕΗ, επανασυνδέσεις ρεύματος, παρεμβάσεις σε νοσοκομεία και γενικά στο χώρο της υγείας, παρεμβάσεις για το φυσικό αέριο και τη θέρμανση. Κάνουμε αντιπληροφόρηση στη γειτονιά, έχουμε οργανώσει πορείες γειτονιάς και κάναμε διήμερη κατάληψη στο τοπικό υποκατάστημα της ΔΕΗ με τη συμμετοχή/συνδρομή και άλλων συνελεύσεων γειτονιάς και αλληλέγγυων. Στο χώρο μας λειτουργούμε δανειστική βιβλιοθήκη, στεγάζεται ομάδα φωτογραφίας και η ποδοσφαιρική ομάδα Προοδευτική Τούμπας.  Στα καφενεία μας κάνουμε βραδιές αλληλεγγύης (π.χ. απεργία των εργαζομένων στη Χαλυβουργία) και ενημέρωσης (π.χ. μεταλλεία Χαλκιδικής). Υπάρχει σχεδιασμός μελλοντικά και για άλλες δομές.

Θεωρούμε λοιπόν τις καταλήψεις ως πραγματικούς χώρους και πεδία ζύμωσης κοινωνικών αγώνων και αδιαμφισβήτητα κομμάτια του ανταγωνιστικού κινήματος. Κατ’ επέκταση η επίθεση που δέχονται από το κράτος και τους φασίστες οδηγεί στην αποδυνάμωση των κοινωνικών αντιστάσεων σε μια περίοδο όπου η αλληλεγγύη και η συλλογική αντίσταση είναι πιο απαραίτητες από ποτέ.

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *